ခ်ိဳျမိန္ေသာသစၥာ (အပိုင္း ၁)
 |
မႏၱေလးသားေတြႏွင့္ ေတာင္သမာန္အင္း၊ ဦးပိန္တံတားဆိုတာေတြက ခြဲျခား၍မရေကာင္းေသာ အရာေတြသာျဖစ္သည္။ သြားရတာ အလွမ္းမေ၀းသလို သာေတာင့္သာယာရွိေသာေနရာေလးမို ့ အားတိုင္းမွာ ဆိုင္ကယ္ေလးႏွင့္ ရႊတ္ဆို ေရာက္သြားၿမဲ။ ဒီေလာက္သြားရလြယ္ၿပီး သာသာယာယာ ရွိေနေသာေနရာတစ္ခုကို တစ္စံုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ သူစြန္ ့ခြာခဲ့တာ တစ္ႏွစ္ပင္ရွိခဲ့ၿပီ။
ဒီေန ့မွာ သူ ့စိတ္တို ့ဘယ္လိုမွေနလို ့ထိုင္လို ့အဆင္မေျပလြန္းတာေၾကာင့္ ေတာင္သမာန္အင္းသို ့ ထြက္လာ ခဲ့မိသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ရႈခင္းမ်ားႏွင့္ ေတာင္သမာန္အင္းကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း သာသာယာယာစိုစိုေျပေျပ၊ ညေနခင္း ေလေျပႏုႏုက သူ ့ကို ဆီးႀကိဳေပြ ့ဖက္ႏႈတ္ဆက္သည္။
ဆိုင္ကယ္ကို တံတားေအာက္မွာရပ္ခဲ့ၿပီး ေျဖးေလးစြာျဖင့္ တံတားေပၚတက္လာခဲ့သည္။ တံတားေပၚကသစ္သားေခ်ာင္းေတြ ကိုျဖတ္နင္းသြားခ်ိန္မွာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ထျမည္ေသာသစ္သားအခ
တံတားေပၚေရာက္ေတာ့ ေတာင္သမာန္ေရာက္အမွတ္တရလို ့ေျပာႏိုင္ေသာ အေ၀ရာေစ့ေလးမ်ားႏွင့္ျပဳလုပ္ထား
ဇရပ္ထဲလွမ္း၀င္မယ္အလုပ္မွာ ပန္းခ်ီဆြဲခ်င္စရာေကာင္းေသာ ျမန္မာဆန္ဆန္ျမင္ကြင္းေလးတစ္ခုက
“အာကာရာ မင္းကြာ။ လုပ္ရက္လိုက္တာ” သူ ့ႏႈတ္မွ မေနႏိုင္စြာ အသံထြက္ ညည္းညဴလိုက္မိသည္။ ထို ့အတူ လွိဳက္ကနည္းျဖစ္ေပၚလာေသာ၀မ္းနည္
သူမလက္ထဲတြင္ သူမရဲ့ပံုတူပန္းခ်ီကားေလးကိုကို
သၾကၤန္အႀကိဳေန ့ ၁၂.၄.၁၂
ဦးပိ္န္တံတားမွာေစ်းေရာင္းရတာ သႀကၤန္ရက္ေတြမွာ စိတ္ပ်က္စရာအေကာင္းဆံုးဟု သူမထင္သည္။ သႀကၤန္ ရက္မ်ားတြင္ လာၾကေသာသူအမ်ားစုမွာ မူးေနတတ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ ပံုမွန္ေန ့ရက္မ်ားတြင္ သူမတို ့လို လမ္းေဘးေစ်း သည္ေလးေတြက ညေနပိုင္းမွသာ ေစ်းေရာင္းၾကေပမဲ့ ဒီလိုသႀကၤန္ရက္ေတြမွာ လူစည္ကားတတ္တာမို ့မနက္ထဲကပင္ ေစ်းေရာင္းထြက္ၾကသည္။
ဆိုင္ခန္းငွားခမတတ္ႏိုင္ေသာ သူမတို ့ေတြက တံတားေပၚမွာ ႀကံဳသလိုေလးခင္းကာ ေရာင္းရတာပင္။ သူမက အေ၀ရာေစ့ေလးမ်ားျဖင့္ျပဳလုပ္ထား
ေဖေဖရွိစဥ္ကေတာ့ အေမေရာ ေအးမပါ ေစ်းမေရာင္းခဲ့ရ။ ဦးပိန္တံတားႀကီးရွိေနေသာ ဒီပတ္၀န္းက်င္မွာေမြးဖြား ႀကီးျပင္း လာေသာေဖေဖက ၀ါသနာအခံျဖင့္ေရေဆးပန္းခ်ီကားေလ
ပန္းခ်ီေက်ာင္းဆင္းမို ့ ေရးဆြဲေသာလက္ရာမ်ားကသပ္ရပ္ကာ ေစ်းသက္သက္သာသာႏွင့္ေရာင္းခ်ေသာ
သို ့ေသာ္ သူမဆယ္တန္းေျဖအၿပီးမွာ ႏွလံုးေရာဂါျဖင့္ ရုတ္တရက္ ေဖေဖကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္။ ဒီေတာ့ေက်ာင္း မၿပီးေသးေသာ ေမာင္ငယ္ႏွစ္ေယာက္ကိုဦးစားေပးက
ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွလာေသာ ခရီးသြားမ်ားသာမက မႏၱေလးမွဆင္းလာေသာ ဆိုင္ကယ္မ်ား၊ ကားမ်ားက လည္း ေန ့လည္ပိုင္း ေတာင္သမာန္အင္းမွာ လာ၍အနားယူၾကတာမ်ားသည္။ ဒီေန ့ေတာ့ မ်က္ႏွာစိမ္းဧည့္ သည္မ်ား အလာနည္း လို ့ထင္သည္။ မနက္ထဲက သူမ ေစ်းဦးမေပါက္ေသး။ လူတစ္စု သူမဆိုင္ေလးေရွ ့က ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသည္။
“အကိုတို ့အိမ္အျပန္လက္ေဆာင္ ဆြဲႀကိဳးေလးေတြ ေသာ့တြဲေလးေတြေနာ္။ ၀ယ္သြားပါအံုး” ေမးမိတာမွားသြား ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည္။ အနားကအျဖတ္မွာ ေထာင္းကနဲထလာေသာအရက္နံ ့ေၾကာင့္ သူမ ေနာက္ဆုတ္ လိုက္သည္။ သို ့ေသာ္ ေနာက္က်သြားခဲ့ၿပီ။ ေအးစက္ေရစိုေနေသာ လက္တစ္ဖက္က သူမရဲ့ လက္ေကာက္၀တ္ကို ဆတ္ကနဲ လာေရာက္ဆုပ္ကိုင္သည္။
“အိမ္အျပန္လက္ေဆာင္မလိုပါဘူးကြာ
“ရွင္ . ကၽြန္မလက္ကိုလႊတ္ေနာ္။ ကၽြန္မ မိေကာင္းဖခင္သားသမီးပါ။ သမၼာအာဇီ၀နဲ ့ ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္လုပ္ စားေနတာ။ မဟုတ္တာေတြလာမေျပာပါနဲ ့” ရွက္ရြံ ့ျခင္းႀကီးစြာျဖင့္ သူမအသံကက်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာသည
တံတားေပၚတြင္ ေန ့လည္ခင္းအခ်ိန္မို ့ လူရွင္းေနသည္။ သူမအနားမွာ အေၾကာ္စံုေတြဗန္းထဲထည့္ကာ ထိုင္ေရာင္းေနတဲ့ အေမအိုႀကီးရယ္၊ ဇီးကြက္လိုဒီးဒုတ္လို ငွက္အထူးအဆန္း ေလးေတြကို ေလွာင္အိမ္ထဲမွာထည့့္ေရာင္းတဲ့ သူမထက္ငယ္တဲ့ငွက္ သည္ေကာင္မေလးရယ္၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ၀ယ္သူမရွိလို ့တစ္ေယာက္တည္း ငိုက္ျမည္းေနတဲ့ ေက်ာက္စိမ္းရုပ္ထုေတြေရာင္းတဲ့ ဦးေလးႀကီးရယ္ ေနာက္ေတာ့သူတို ့လူစုရယ္သာရွိ သည္။
တံတားေအာက္မွ လူေတြကလည္း သူတို ့ကိစၥ သူတို ့အေတြးေတြနဲ ့ လြန္ ့လူးရစ္မူးေနၾကသည္။ သူမအတြက္ ကူကယ္ရာ မရွိ။ သူမအနားက သူတို ့အုပ္စုကိုၾကည့္မိေတာ့လည္းအားလံ
“အာကာ မင္းအရမ္းမူးေနၿပီ ျပန္ၾကစို ့။ ကိုညီခ အာကာ့ကို အရင္ေခၚသြားေတာ့” သူကေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ အာကာ့လက္ ထဲမွ သူမလက္ကို အတင္းဆြဲျဖဳတ္ေပးခဲ့သည္။ အာကာဆိုသူက သူ ့ကို မၾကည္မလင္ျပန္ၾကည့္ရင္း ဘာမွေတာ့မေျပာပဲ လွည့္ထြက္ သြားတာမို ့ ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ သူမ သူ ့ကိုၿပံဳးျပမိသည္။
“ေဆာရီးေနာ္ ညီမေလး။ သူ ့ကိုယ္စားေတာင္းပန္ပါတယ္။ သူ အရမ္းမူးေနလို ့ပါ။ လက္ကနီရဲသြားတာပဲ။ အရမ္း နာသြားလား။ ကိုယ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”
“ရပါတယ္။ အကို ့ကိုေတာင္ ညီမက ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ”
“ကိုယ့္နာမည္ ဖိုးသႀကၤန္ပါ။ ဒါနဲ ့ ဒီမွာေန ့တိုင္းေစ်းလာေရာင္းတာလား။ ညီမေလးနာမည္ကေရာ။”
“ညီမနာမည္ ေအးမပါ။ အမရပူရၿမိဳ ့ထဲကေန ဒီကိုေန ့တိုင္း ေစ်းလာေရာင္းတာပါ”
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ တံတားေအာက္ဆီမွ ကားဟြန္းသံက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ၾက
“ေနာက္ေန ့မွ ထပ္လာခဲ့မယ္ေနာ္။ ဒီမွာပဲရွိမယ္မဟုတ္လား” ေျပာေျပာဆိုဆို သူမနားမွအေျပးတပိုင္းႏွင့္ သူ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။
သူမလက္ကိုဆြဲခဲ့ေသာအာကာက ကားေပၚမွမေက်မနပ္ႏွင့္ သူမကို ေက်ာခ်မ္းစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ၾကည့္သြား ခဲ့ေသးသည္။ သူတို ့ျပန္သြားခဲ့ေပမဲ့ ဒီေန ့ တစ္ေန ့လံုးေစ်းေရာင္းရတာ နေ၀တိမ္ေတာင္ႏွင့္ အဆင္မေျပလွ။ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ျမင့္ျမင့္ မ်က္၀န္းညိဳညိဳႏွင့္ သူ ့ပံုရိပ္ကသာ သူမကို တေနကုန္စိုးမိုးေနခဲ့သည္။ ဆိုင္သိမ္းၿပီးစက္ဘီး ေလးနင္းကာ သူမ အိမ္ျပန္လာေတာ့ ခါတိုင္းလို အေမႏွင့္စကားေတြ မၾကြယ္မိ။ ခါတိုင္းဆိုေစ်းေရာင္းသည့္အေတြ ့အႀကံဳ ေတြ အေမ့ကိုျပန္ေျပာေန က်ျဖစ္ေပမဲ့ ဒီေန ့ျပႆနာျဖစ္တာကိုေတာ့ အေမစိတ္ပူမွာစိုးလို ့ ျပန္မေျပာျပခ်င္ေတာ့ေပ။
“သႀကၤန္ရက္မွာအမူးသမားေတြမ်ားတယ
သႀကၤန္အက်ေန ့ ၁၃.၄.၁၂
“ေနာက္ေန ့မွထပ္လာခဲ့မယ္” ဆိုေသာ သူ ့စကားသံေၾကာင့္ သူမ ဒီမနက္ ခါတိုင္းထက္ ပိုၿပီးအလွျပင္ေနမိေလသလား။ မနက္ဆိုင္ခင္းၿပီးထဲက သူမအၾကည့္ေတြက တံတားကိုအ၀င္လမ္းမႀကီးဆီသို ့ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္။ ဒီလိုနဲ ့ ေန ့ခင္းပိုင္းမွာ လူေတြတစ္စထက္တစ္စ မ်ားျပားလာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေျပာတာကေတာ့ သႀကၤန္ဆိုလွ်င္ ေရပက္ခံ ထြက္သမားမ်ားက မနက္ပိုင္း မႏၱေလးက်ံဳးပတ္ပတ္လည္မွာေရကစားၾ
ေန ့ခင္း ၁နာရီေလာက္မွာ သူမမွတ္မိေနခဲ့ေသာ အမိုးဖြင့္ဂ်စ္ကားေလးေပၚတြင္ သူလိုက္ပါလာလွ်က္ တံတားေအာက္ ဘက္ကို၀င္လာတာ လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ မေန ့က သူမႏွင့္ျပသနာျဖစ္ေသာတစ္ေယာက္ကိ
သူမအၾကည့္ေတြကို ေနပူပူေအာက္မွာ ေဒသအေခၚ ငွက္ဆိုသည့္ လက္ခတ္ေလွေလးေပၚမွာ ထီးေဆာင္းကာ ထိုင္ေနေသာ ႏိုင္ငံျခားသားႏွစ္ေယာက္ဆီ ေရႊ ့ေျပာင္းလိုက္မိသည္။ ၾကည့္ပါအံုး မိန္းမျဖစ္သူက ေယာက်ာ္းျဖစ္သူ ေနမပူေအာင္ ထီးေလးမိုးေပးရင္း ေယာက်ာ္းျဖစ္သူကလည္း သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကိုတဖ်တ္ဖ်တ္ႏွင
“သႀကၤန္တြင္းေရေလာင္းတာ စိတ္မဆိုးရဘူးေနာ္။ အေ၀းကေနလွမ္းျမင္ရတဲ့ ညီမေလးရဲ့ျမန္မာဆန္ဆန္ပံုစံေလးက
ပန္းခ်ီအသံၾကားေတာ့ ေဖေဖ့ကို သူမသတိရသြားမိသည္။ အင္း.. အိမ္မွာ ေဖေဖ့ပန္းခ်ီပစၥည္းေလးေတြရွိေသး
“အိမ္မွာေတာ့ ေဖေဖရွိတံုးကသံုးတဲ့ပန္းခ်ီပစၥည
“ညီမေလးက ကိုယ့္ကို အိမ္လည္ေခၚၿပီးမွ စိုးရိမ္သြားတာလား။ စိတ္ခ်ပါ။ ကိုယ္အရက္ေရာ ဘီယာပါ မေသာက္ တတ္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္က ရန္ကုန္ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္က တတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားပါ။ မႏၱေလးကအကိုေတြဆီ ကို သႀကၤန္အလည္လာတာ။ ညီမေလးကေရာ ဒီမွာေစ်းေရာင္းေနတာၾကာၿပီလား”
“ညီမနာမည္က ေအးျမနႏၵာပါ။ အေမကေတာ့ ေအးမလို ့ေခၚတယ္။ ဥပေဒ ဒုတိယႏွစ္ အေ၀းသင္တက္ေနပါ တယ္။ ေဖေဖ ကပန္းခ်ီဆရာေလ။ ညီမဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး ေဖေဖဆံုးသြားေတာ့မွေစ်းစေရာင္းတ
“ဟုတ္ၿပီေလ။ ဒါဆို မနက္ျဖန္က်ရင္ အကိုဆိုင္ကယ္နဲ ့ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လာခဲ့မယ္။ သူတို ့နဲ ့ သႀကၤန္မလည္ ေတာ့ဘူး။ ညီမေလးတို ့အိမ္ကို အရင္၀င္လာၿပီး ပန္းခ်ီပစၥည္းေလးေတြ ၀င္ယူမယ္ေလ။ ၿပီးရင္မနက္ျဖန္ ညီမေလးေစ်း ေရာင္းေနခ်ိန္ အကို ပန္းခ်ီလာဆြဲမယ္။ မနက္ျဖန္လည္း ဒီေန ့လို ျမန္မာဆန္ဆန္ေလး၀တ္လာေနာ္"
“ညီမက ဒီလိုပဲ အၿမဲ၀တ္တာပါ”
ရန္ကုန္မွာ သူေက်ာင္းတက္ရတဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပေတာ့ သူမကလည္း အမရပူရအေၾကာင္း၊ မႏၱေလး အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပျဖစ္သည္။ သူနဲ ့ေရာက္တတ္ရာရာစကားမ်ားေျပာရင္း ခင္မင္မႈတို ့ ျဖန္ ့က်က္မိခဲ့ၿပီ။ ညေန ၄နာရီ ေက်ာ္ေလာက္မွာ သူ ့ကိုေအာက္၀ိုင္းမွာထိုင္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြကျပန္ၾကဖို ့ ဖုန္းဆက္ေတာ့မွ သူထျပန္သြားခဲ့ သည္။ ထိုညက မနက္ျဖန္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းစြာ သူမ အိပ္မေပ်ာ္ေပ။ ခုမွသိကၽြမ္းခြင့္ရေသာသူတစ္ေယာက
သႀကၤန္အႀကတ္ေန ့ ၁၄.၄.၁၂
မနက္ႏိုးလာေတာ့ သူမ ျမန္မာအက်ီေလးေတြထဲက ပင္နီရင္ဖံုးေလးကို ေယာထမိန္အညိဳေလးႏွင့္ တြဲ၀တ္သည္။ လိမ္းေနၾက အတိုင္း ပါးျပင္မွာသနပ္ခါးပါးကြက္ၾကားေလ
မနက္၁၀နာရီေလာက္မွာ အေမ့အေၾကာ္တဲဆီမွ “ေအးမေရ ဧည့္သည္” ဆိုေသာအသံႏွင့္အတူ ဆိုင္ကယ္သံ ညက္ညက္ တစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရသည္။ သမီးထံပထမဆံုးလာေသာဧည့္သည္ကို အေမကတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ရံုကလြဲၿပီ
သူက အိမ္ထဲမွ ေဖေဖ့လက္ရာပန္းခ်ီကားမ်ားကို ရင္သပ္ရႈေမာ အံ့ၾသစြာၾကည့္ေနသည္။ ေဖေဖဆံုးခ်ိန္မွာ ဆြဲလက္စႏွင့္ ဆြဲၿပီး ပန္းခ်ီကားအခ်ပ္ ၂၀ေက်ာ္က်န္ရစ္ခဲ့တာကို သူမေရာ အေမပါမေရာင္းရက္စြာျဖင့္ ဒီအတိုင္းထားခဲ့ၾကသည္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပိုက္ဆံအက်ပ္တည္းႀကံဳႀကံဳ ထိုပန္းခ်ီကားေတြကိုေတာ့ျဖင့္ ထုတ္မေရာင္းခဲ့ပါ။
သူက ေဖေဖ့လက္ရာမ်ားသည္ နာမည္ႀကီး ပန္းခ်ီပညာရွင္မ်ားလို အႏုပညာေျမာက္တာမို ့ ပန္းခ်ီကားေတြကိုစုၿပီး မႏၱေလး မွာျပပြဲေလးတစ္ခုလုပ္သင့္သည္ဟု အႀကံေပးသည္။ သူမကိုယ္တိုင္လည္း ေဖေဖမဆံုးခင္ထဲက ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ေသာ ဆႏၵမို ့ လုပ္ေပးခ်င္ ခဲ့ပါသည္။ သို ့ေသာ္ ကိုယ္ႏွင့္လက္လွမ္းမမွီေသာ၊ အလွမ္းေ၀းေသာ ေဒသစိမ္းတစ္ခုမို ့ မလုပ္ရဲခဲ့ပါ။ အဆက္အသြယ္လည္း မရွိခဲ့ပါ။ သူက သႀကၤန္ၿပီးၿပီးခ်င္း ရန္ကုန္မျပန္ေသးပဲ သႀကၤန္ပိတ္ရက္၁၀ရက္ၿပီးမွသာ ျပန္မွာမို ့ အခ်ိန္ရသည္။ စံုစမ္းေပးမည္တဲ့။
ေနာက္ၿပီး သူမ အားခ်ိန္ေတြမွာ ေရးဆြဲထားေသာ ေရာက္တတ္ရာရာပန္းခ်ီကားထဲမွအခ်ိ
သူမရဲ့ပံုတူပန္းခ်ီကို သူက အိမ္တြင္ပဲ ခဲေကာက္ေၾကာင္းအၾကမ္းျခစ္ယူကာ အေသးစိတ္ကို တံတားေပၚေရာက္မွ ဆက္ျဖည့္ေတာ့မည္ဆိုကာ ပန္းခ်ီပစၥည္းေတြယူၿပီး သူက ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ သူမက စက္ဘီးႏွင့္ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ဒီေန ့ တစ္ေန ့လံုး တံတားေလးေပၚက ဇရပ္ေလးထဲမွာ သူ ပန္းခ်ီဆြဲေနခဲ့သည္။ ဧည့္သည္ေတြမ်ားေပမဲ့ ေန ့လယ္ခင္းမွာ ေစ်း ၀ယ္ပါးတာမို ့ သူမလည္းေစ်းဘန္းေလးကို အေၾကာ္သည္အန္တီႀကီးဆီမွာအပ္ရင္း
“အလုပ္လုပ္ေနတာ စကားေျပာရင္ အာရံုမပ်က္ဘူးလား” ဆိုေတာ့
“ကိုယ္က ေသာၾကာသားေလ။ စကားမ်ားတယ္။ ၿပီးေတာ့ စကားေျပာရင္းလည္း အလုပ္လုပ္တတ္တယ္။ ”
“ဖိုးသႀကၤန္ဆိုတာ နာမည္အရင္းလား”
“ကိုယ္ကို ့ သႀကၤန္တြင္းမွာ ေမြးတာမို ့ ‘သႀကၤန္ကိုကို’ လို ့ နာမည္ေပးခဲ့တာေလ။ ေမေမေခၚတာကေတာ့ ဖိုးသႀကၤန္တဲ့”
“နာမည္ကလည္း သႀကၤန္ကိုကိုတဲ့လား။ ဘယ္လိုႀကီးလည္းမသိဘူး။ ေခၚရတာလွ်ာယားလိုက္တာ။ ဒါနဲ ့ေမြးေန ့က သႀကၤန္ တြင္းဆိုေတာ့ ဘယ္ေန ့တံုး။”
“နာမည္က ေခၚရခက္ရင္ ရွည္ေနရင္ ကိုကိုလို ့ပဲ ေခၚေလ ညီမေလးရဲ့။ ကိုယ့္ေမြးေန ့က သႀကၤန္အတက္ေန ့။ ဒါေပမဲ့ ၀ါထပ္ေတာ့ ဒီႏွစ္က သႀကၤန္အၾကတ္ႏွစ္ရက္ေတာင္ေနာ္။ ေပ်ာ္စရာခ်ည္း။ တစ္ရက္ပိုလည္ရတယ္”
“တစ္ရက္ပိုလည္တယ္ေျပာရေအာင္ ကိုကိုက ဘယ္မွလည္း မသြားပဲနဲ ့ ”
“တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္အကို ကိုညီခတို ့နဲ ့သႀကၤန္တတြင္းလံုး ေလွ်ာက္လည္မယ္ဆိုၿပီး ေျပာထားၿပီးသား။ ကား လည္းငွားထားၿပီး ေလွ်ာက္လည္ဖို ့ကားခေတြလည္း ေပးၿပီးသား”
“ဒါဆို ကိုကိုက ဘာလို ့ေလွ်ာက္မလည္တာလဲ”
“ညီမေလးကို ေတြ ့သြားလို ့ေပါ့။ ညီမေလးကိုေတြ ့ၿပီးေနာက္မွာ သႀကၤန္ေလွ်ာက္လည္မဲ့အစား ညီမေလးအနားမွာ ခုလိုေလး လာေနရကို ကိုယ္ပိုသေဘာက်သြားလို ့ေလ။”
“အိုး .. ဘာဆိုင္လို ့လဲ ကိုကိုကလဲ” သူမ မ်က္ႏွာေတြ ရွက္ရြံ ့နီျမန္းစြာ။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။(ေမဇူး)
Post a Comment