လက္ပန္းရြာ အတြဲဘက္ ( အ ထ က ) ေက်ာင္းၾကီး
ဒီလိုေနရာမွာ ဒီလိုခန္႔ ခန္႔ ညားညား အထက္တန္းေက်ာင္းၾကီးတစ္ေဆာင္ ရွိေနတာဟာ အနီးနားရွိ ရြာေတြအတြက္ေတာ္ေတာ္ ကံေကာင္းတာပါပဲ ။
မိုးတြင္းလို အခါမ်ိုးမွာ ေရၾကီး ေရလွ်ံ လြယ္တဲ႔ ေခ်ာင္းေတြ ေျမာင္းေတြ ကိုေက်ာ္ျဖတ္ျပီး ေက်ာင္းလာတက္ၾကတဲ႔ နီးနားပတ္၀န္းက်င္ရြာက ေက်ာင္းသားေလးေတြ ဟာလည္း ခ်ီးက်ဴးဖို႔ အရမ္းေကာင္းတယ္ ။ ဒီေဒသက ကေလးေလးေတြ ေက်ာင္းတက္ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ရန္ကုန္ျမိဳ ႔မွာ အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာ စာသင္ေက်ာင္းအထိ လိုက္ျပီး ထမင္းခြံ ႔ေကၽြးေနတဲ႔ မိဘေတြကို ဒီအထိ ေခၚျပီး ျပခ်င္လွတယ္။
ျပီီးေတာ႔ ေရစီးသန္လွတဲ႔ ေခ်ာင္းေတြ ကိုေလွနဲ႔ ျဖတ္ကူေနရတဲ႔ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ကေလးေလးေတြအတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူၾကီးမင္းေတြက အမွန္တစ္ကယ္လိုအပ္ေနတဲ႔ ေနရာေတြမွာ ေခ်ာင္းကူးတံတားေတြ ေဆာက္ေပးနိဳင္ေစဖို႔ က်ေတာ္႔ အေနနဲ႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္ ။ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီေဒသမွာ မိဘ ၊ ဆရာ ၊ ေက်ာင္းသား တို႔ရ ဲ႔ လံု႔လ၀ိရိယ ေကာင္းစြာနဲ႔ ပညာေရးကို က်ိဳပမ္း အားထုတ္မွဳေတြေၾကာင္႔ အခုဆိုရင္ လက္ပန္း တစ္ရြာထည္းမွာ လက္ရွိ ဆယ္တန္း ေအာင္ ၊ ဘြဲရ လူငယ္တို႔ အေယက္ 50 ေလာက္ရွိေနၾကပါျပီ ။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔ ေလးေတြက တတ္ထားတဲ႔ ပညာနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ႔ အလုပ္ကိုင္အခြင္႔လမ္းေတြ မရရွိၾကေသးဘဲ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္ ။
အလုပ္တစ္ခုေခၚတယ္ဆိုရင္ ရြာကေနလမ္းစရိတ္ ၊ စားစရိတ္ နဲ႔ အေထြတြစရိတ္ေတြ ကုန္က်ခံျပီး အလုပ္ေလွ်ာက္ၾကေပမယ္႔ လို႔ အလုပ္လစ္လပ္ေနရာနဲ႔ ေလ်ွာက္တဲ႔ လူဦးေရ မမွ်ၾကလို႔ လားေတာ႔ မသိဘူး အလုပ္ရရွိတဲ႔သူေတာ္ေတာ္ရွားတယ္လို႔ သိရပါတယ္ ။ ဟိုတေလာက ျမန္မာ တစ္ျပည္လံုး အံုးအံုးက်က္က်က္ ဆရာ ဆရာမေတြ အျဖစ္လုပ္ေတြ ရရွိသြားၾကေပမယ္႔လို႔ ဒီလက္ပန္းရြာက တစ္ေယာက္တစ္ေလမွ ကို မရွိၾကပါဘူးတဲ႔ ။ မိဘေတြချမာ သူတို႔သားသမီးေတြရဲ ႔ဘ၀ ထြက္ေပါက္ရရွိဖို႔ အတြက္ စီးပြားေရး အဆင္မေျပၾကတဲ႔ အထဲက ၾကိဳးစားျပီး ပညာသင္ေပးၾကရွာေပမယ္႔ ထိုက္တန္တဲ႔ အလုပ္ေလးတြ မရရွိၾကေတာ႔ အခုခ်ိန္မွာေတာ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြက်ေနၾကရရွာတယ္ ။ အဲတာေတြကိုၾကားသိရျပီးေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ႔ ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ ဒီနယ္ တစ္၀ိုက္က လူငယ္ေလးေတြကို အလုပ္ကိုင္ အခြင္႔လမ္းေတြခ်ေပးနိဳင္ျပီး အရာရာ ဖန္တီးနိဳင္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေလ႔မလဲ လို႔ ေလၾကီးမိုးၾကီး အေတြးေတြ ၀င္ေနမိပါတယ္ ။
ရြာမွာ အစိုရက အခမဲ႔လႊင္႔ေပးတဲ႔ ရုပ္သံလိုင္းေတြ မမိပါ ။ ဒီေတာ႔ Sky Net လို ဆေလာင္းကေနဖမ္းယူရတဲ႔ လိုင္းကို ဘဲ စုျပံဳၾကည့္ေနရတယ္လို႔သိရပါတယ္ ။ အဲဒီလိုလိုင္းေတြ တတ္ဆင္နိဳင္တဲ႔ အိမ္က ဘယ္နွစ္အိမ္မွ မရွိေတာ႔ လူတိုင္းေစ႔ အျပင္ပေလာကနဲ႔ အျပည့္၀ ထိေတြ ႔မွဳ မရေသးဘူးလို႔ ေျပာရင္ လြန္မယ္မထင္ဘူး ။ ဒီလို ေခ်ာင္က်က် ေနရာေတြ မွာ သက္ရွင္ျပီး လူလုပ္ေနရတဲ႔ သူေတြအတြက္ အခမဲ႔ ရုပ္သံလိုင္းေတြေတာင္မွ မျဖန္႔ က်က္နိဳင္ေသးတာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးပါတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ တာ၀န္ရွိသူတို႔ ကို အားမလိုအားမရေတြ ျဖစ္ေနမိတယ္ ။ ရြာက အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ ေျပာစကားမရ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ …. ပခုကၠဴျမိဳ ႔ ကေနတဆင္႔ ျဖန္႔ျဖဴးေနတဲ႔ ပဲမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေဒသထြက္ကုန္ေတြဟာ က်ေတာ္တို႔ ေယာေဒသက အမ်ားဆံုးက်ားကန္ေပးထားတာပါဗ်ာ… တဲ႔ ။ ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ ကၽြန္းသစ္လို ကမၻာ႔ေစ်းကြက္အထိ တင္ပို႔ နိဳင္တဲ႔ သစ္ေတြကလည္း ဒီေဒသကေနထြက္ေနတာဘဘဲ မဟုတ္လား ။ ဒါဆိုရင္ သူ ႔အထိုက္ေလ်ွာက္ေဒသထြက္ကုန္ေတြ ထုတ္လုပ္ေပးေနတဲ႔ ဒီေဒသ ဖြံ ႔ျဖိဳးမွဳ အတြက္ အေျခခံ လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို ေတာ႔ ျဖည့္ဆည္းေပးသင္႔ တယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ ။ ရြာမွာ ေက်ာင္ေနဖူးျပီး စာ အုပ္ စာေပေတြကို ဖတ္ရေကာင္းမွန္း သိေနတဲ႔ လူငယ္ ၊ လူလတ္ပိုင္း အရြယ္ေတြကလည္း စာကို အငမ္းမရ ဖတ္ခ်င္ေနၾကေပမယ္႔လို႔ ဘယ္လို စာေပမ်ိဳးက မွ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ ႔မရနိဳင္ေသးပါဘူး ။ တခ်ိဳ ႔ေစတနာရွင္ေလးေတြက ပခုကၠဴျမိဳ ႔ကေန သတင္းစာနဲ႔ ဂ်ာနယ္အေဟာင္းေလးေတြ စုျပီး ေပးပို ႔ၾကတာေလာက္ဘဲ ဖတ္ေနၾကရရွာပါတယ္ ။ ရြာထဲမွာေတာ႔ စာအုပ္မရွိပဲ ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ျဖစ္ေနတဲ႔ စာၾကည့္တိုက္ေလးတခုေတာ႔ ေတြ ႔ရပါတယ္ ။ အခုအဲ ဒီစာၾကည့္တိုက္ေလး ျပန္လည္ အသက္ရွင္လာဖို႔ အတြက္ ရြာကလူငယ္ေလးေတြ လွဳပ္ရွားမွဳေလးေတြ လုပ္ေနတယ္ အသံၾကားလို႔ က်ေတာ္လည္း ရန္ကုန္ကေန ရတတ္သမွ် စာအုပ္စာေစာင္ ေတြ ပို႔ေပးဖို႔ စီစဥ္ထားပါတယ္ ။
ညဘက္ ေက်ာင္းမွာ စာလာက်က္ေနၾကတဲ႔ ေက်ာင္းသားေလးမ်ား ......
တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ ေလးေတြ ဟာ လူသာ ေခ်ာင္က်တဲ႔ ေနရာမွာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႔ ေျခခ် ေနထိုင္ၾကရေပမယ္႔ အသိျမင္ ဗဟုသုတ အားျဖင္႔ ေတာ႔ ပိတ္ဆိုျပီး မေနသင္႔ ဘူးမဟုတ္လား ။ တခ်ိဳ ႔လူေတြက ကမၻာၾကီးဟာ ရြာၾကီးျဖစ္ေနျပီလို႔ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႔ ေျပာဆိုေနၾကေပမယ္႔လည္း က်ေတာ္တို႔ ဆီမွာေတာ႔ ရြာဟာ ရြာ ျမိဳ ႔ဟာျမိဳ ႔အျဖစ္ ကြာဟမွဳေတြ ရွိေနပါေသးလားလို႔ ေတြးေနမိပါတယ္ ။ အခုခ်ိန္မွာ ဆက္သြယ္ ေျပာဆိုစရာ တယ္လီဖုန္းေတြ ရြာမွာ ( လိုင္းမိေအာင္ အထူးတလည္ တပ္ဆင္ျပီး ) သံုးျပဳနိဳင္ၾကလို႔ သာေတာ္ေတာ႔တယ္ ။ ရြာမွာ က်မ္းမာေရး ေစာက္ေရွာက္မွဳ အေနနဲ႔ အစိုးရ သားဖြားဆရာမတစ္ေယာက္ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္ ။ သာမန္ အျဖားေရာဂါနဲ႔ ေဆးရံု မတက္ရတဲ႔ ေရာဂါ ေတြ ဆိုရင္ေတာ႔ ရြာကလက္ခံထားတဲ႔ ေဆးဆရာ အမည္ခံေတြ ဆီမွာပဲ ေဆးထိုး ေဆးေသာက္ နဲ႔ ကုသခံၾက ပံုရတယ္ ။ ရြာထဲက စီးပြားေရး ေျပလည္ျပီး အသိဥာဏ္ ဗဟု သုတရွိတဲ႔ အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္က .. တို ႔ဆီမွာ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ ေတာ႔ လိုတာပါ႔….အခုလက္ရွိမွာေတာ႔ မေသသင္႔ဘဲ ေသတဲ႔ သူနဲ႔ ေရတိမ္နစ္တဲ႔ သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနျပီ… တဲ႔ ။ အဲ လို အေျပာမ်ိုး က်န္တဲ႔ ရြာသားေတြ ေျပာသံ သိမ္မၾကားရပါဘူး ။ ေစာေစာက အေဒၚၾကီးေျပာသလို မေသသင္႔ ဘဲ ေသသြးၾကရတဲ႔ လူေတြအတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ပီပီ ေသေန႔ ေစ႔လို႔ ေသတယ္ ဆိုတာ နဲ႔ လူေတြဟာ သူ ႔ကံပါလာသေလာက္ပဲ လူ႔ ျပည္မွာ ေနၾကရတယ္လို႔ ယူဆ ထားၾကတာလားေတာ႔ မသိဘူး ။
ဒီေန႔ တစ္ေနကုန္ ရြာထဲ ေလွ်ာက္လည္ျပီးတာနဲ႔ မေန႔ က ညဘက္ၾကီးေယာေခ်ာင္းမွာ က်ေတာ္႔ ကို ေရသြားခ်ိဳးခိုင္းရတာ အားနာလို႔ လားေတာ႔ မသိ ညေန 4 နာရီေလာက္မွာ က်ေတာ္႔ကို ေယာေခ်ာင္းဆီ ေခၚသြားျပီး ေရခ်ိဳးေစပါတယ္ ။ အဲလိုမ်ိဳးလင္းလင္းက်င္းက်င္း အခ်ိန္မွာဆိုရင္ေတာ႔ ေရခ်ိဳးရုံ ဘယ္ကမလဲ အားရေအာင္ ေရေတြ ဘာေတြေတာင္ ကူးလိုက္ေသးတယ္ ။ ဒီလို ေခ်ာင္းထဲ ေရမကူးရတာၾကာေပါ႔ ..။ က်ေတာ္႔ အထင္ ဒီလက္ပန္းရြာ ရွဳခင္းကို ဒီအခ်ိန္မွာ ၾကည့္ရတာ အေကာင္းဆံုးလို႔ ထင္တယ္ ။ အေနာက္ဘက္က ၀င္ခါနီး ေနလံုးၾကီးက လက္ပန္းရြာရွိတဲ႔ ေတာင္ကုန္းေလးရယ္ ရြာအ၀င္ လက္ပံပင္ ၾကီးရယ္ ျပီးေတာ႔ အဲဒီနားမွာ ေတာင္နဲ႔ ေျမာက္ စီးဆင္းေနတဲ႔ ေယာခ်ာင္းၾကီးကို မီးေမာင္ထိုးေပးထားသလိုကို ျဖစ္ေနပါေတာ႔ တယ္ ။ အဲ ဒီ အခ်ိန္မွာ ဆိုရင္ ေခ်ာင္းတန္း တစ္ေလ်ာက္ရွိ ရြာေတြက ေရခ်ိဳးေနသူ ၊ ခ်ိဳးဖို႔ လာေနသူနဲ႔ ေရခ်ိဳးျပီး ျပန္သြားသူေတြဟာ စည္ကားလို႔ ေနတယ္ ။ ဒါအျပင္ အဲ ဒီ အခ်ိန္ဟာ ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ၾကက္သြန္ခင္း ၊ ပဲခင္း စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ႔ သူေတြက စိုက္ခင္းထဲကို ေရေတြ ပက္ၾကတဲ႔ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္ ။
ညေနေစာင္း ေယာေခ်ာင္းကို ေရခ်ိဳးဆင္းခ်ိန္ .....
ညစာထမင္းကိုေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ ႔အဘုိးနဲ႔ အဖြား အိမ္မွာ အေဒၚေတြက ခ်က္ေၾကြးတဲ႔ ထမင္းကို စားရမယ္တဲ႔ ။ စားပြဲ အ၀ိုင္း တစ္ခုထဲ မွာ ဟင္းခြက္ေတြ အျပည္ခင္းထားျပီး အိမ္ဦးခန္းမွာ ျပင္ထားေပးတယ္ ။ အဲ ဒီအခ်ိန္က်ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းက ရြာထဲ ခဏ ၀င္သြားတာမို႔ က်ေတာ္႔ တစ္ေယာက္တည္း စားဖို႔ အတြက္ ျပင္ေပးထားတာ လို႔ ေျပာပါတယ္ ။ က်ေတာ္႔ က ..အဲ လိုေတာ႔ မျဖစ္ဘူး ဆိုျပီး အဖိုးနဲ႔ အဖြားကိုပါ က်ေတာ္နဲ႔ အတူတူ ၀င္စားဖို႔ အေတာ္ေလးကိုေတာင္းပန္ရတယ္ ။ ဟင္းေတြကေတာ႔ စံုေနတာပါဘဲ ။ လက္ပံေျခာက္ အခ်ဥ္ရည္ဟင္းက ေသာက္လို႔ ေကာင္းျပီး အနံ ႔ေလးက တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနလို႔ ေသခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ ဇီးသီးေျခာက္ေလးေတြ ထည့္ခ်က္ထားတာကို ေတြ ႔ရတယ္ ။ .ဇီးသီေျခာက္လည္း ဟာင္းခ်က္လို႔ ရတာပဲကိုး …။ ၾကက္သား ဟင္းကေတာ႔ ငရုပ္သီးစပ္စပ္ေလးနဲ႔ ခ်က္ထားေတာ႔ မအီဘဲနဲ႔ စားလို ႔ေကာင္းလွတယ္ ။ က်ေတာ္တို႔ ဆီက စီပီ ၾကက္ အရသာနဲ႔ ေတာ႔ ကြာပါ႔ ။ ေနာက္ ျပီး ဟင္းတစ္မယ္က ခ်မ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ ပ်ားသားေပါက္ေလးေတြကို ေရာျပီးခ်က္ထားတာတဲ႔ ။ အဆန္းပါလား … တစ္ခါမွကို မစားဖူးေသးတဲ႔ ဟင္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ ။ ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရခ်ိုးသြားတုန္း သူငယ္ခ်င္းက ငါးဖမ္းတဲ႔ သူဆီမွာ လပ္လပ္ဆပ္ဆပ္ ၀ယ္လာျပီး အသုပ္လုပ္ထားတဲ႔ ငါးသုပ္ လည္းပါေသးတယ္ ။ အဲဒီညက စားရတဲ႔ ညစာကိုေတာ႔ စားေနက်ထက္ နဲနဲ ပိုျပည့္ေအာင္ကို စားလိုက္မိပါတယ္ ။ မနက္ေရာက္ေတာ႔ က်ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းက .. အစ္ကိုၾကီးကို က်ေတာ္႔ အဘိ္ုးက ေတာ္ေတာ္ကို ခင္မင္ပံုဘဲ ဗ် .. က်ေတာ္တို႔ ကာလသားေတြ ဟင္းခ်က္စားဖို႔ သူေမြးထား တဲ႔ ၾကက္ကိုေတာင္းရင္ တစ္ခါမွ မရဘူး ..အခု အစ္ကိုၾကီးကို ခ်က္ေကၽြးဖို႔ သူေမြးထားတဲ႔ ၾကက္ကို တစ္ျခားတစ္ေယာက္အကူညီနဲ႔ သူကိုယ္တိုင္စီမံလိုက္တာဗ် …တဲ႔ ..ကဲ ။ က်ေတာ္႔မွာေတာ႔ ၾကားရတာ အားနာသလိုလို ၊ စိတ္ညစ္သလုိလို ၊ ရည္ခ်င္သလိုလိုနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ခံစားရတာ ဘယ္လိုၾကီးမွန္းကိုသိဘူး ။ အဘ ကိုေတာ႔ စိတ္ထဲ ကေနျပီး အျမန္ဦးခ်ကန္ေတာ႔လိုက္ရပါတယ္ ။
ညေနေစာင္းေရခ်ိဳးဆင္းခ်ိန္ ေယာေခ်ာင္းျမင္ကြင္း .....
ထမင္းစားျပီးလို႔ ခဏ အၾကာမွာ သူတို႔ ရြာဓေလ႔ ထမဲနဲ ထိုးပါတယ္ ။ ညဘက္ က်ေတာ္ကို အေၾကာင္းျပဳျပီး အိမ္ကို လာလည္တဲ႔ ဧည္သည္ေတြ နဲ႔ က်ေတာ္႔ ကိုေကၽြးရေအာင္တဲ႔ ။ ထမဲနဲ ထိုးတာ က်ေတာ္တို႔ ဘက္ မွာလို မိုးျဗဲဒယ္ အိုးၾကီးထဲ မွာ မီး အပူေပးျပီး ထိုးတာမ်ိဳမဟုတ္ဘူး ။ ေကာက္ညွင္းကို အရင္တည္ျပီး ဒန္အိုးအငယ္ကို မီးပူ မေပးဘဲ ေယာင္းမငယ္ နွစ္လက္နဲ႔ ထိုးရင္း ပဲဆီထည့္ ၊ ေျမပဲထည့္ ၊ နွမ္းထည့္ .နဲ႔ ေကာက္ညွင္းေတြ ေစထန္းသြားတဲ႔ အထိ ထိုးၾကတာပါ ။ ထမဲနဲ နဲ႔ ေရေႏြးက်မ္း ၀ိုင္းဖြဲ ႔ျပီးေနာက္မွာ ညအိပ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ ႔အိမ္အသစ္ေလးကိုသြားၾကပါတယ္ ။
အိမ္ေရာက္မွာေတာ႔ က်ေတာ္သူငယ္ခ်င္းရဲ ႔ေဆြမ်ိဳးေတြ အကုန္လံုးနဲ႔ အနီးနားက လူေတြလည္း အိမ္ကိုလာျပီး စကားေတြ လာေျပာၾကပါတယ္ ။ တခ်ိဳ ႔ကလည္း မနက္ျဖန္ျပန္ေတာ႔ မယ္႔ က်ေတာ္႔ ကို ယာခင္းထဲ သြားတဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ လြဲ ေနမွာမို႔ ၾကိဳျပီး လာနုတ္ဆက္တာတဲ႔ ။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ပက္သက္တဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြက ေတာ႔ သူတို႔ ေဆြမ်ိဳးေတြ နဲ႔ ေတြ အေၾကာင္း ၊ သူ႔ေဒသ ကိုယ္႔ ေဒသ ကြဲျပားမွဳေလးေတြ ၊ ထူးဆန္းစြာ ထား၀ယ္စကားနဲ႔ အသံထြက္ေရာ ေျပာဆိုပံု ေလသံ ပါတူေနတာေတြ ေျပာဆို ဖလွယ္ၾကပါတယ္ ။ ရြာခံျဖစ္တဲ႔ က်ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းက သူ ႔အဖြား စကားေျပာတာ ေယာ၀ဲလို႔ ေတာ္ရံုလူ နားမလည္ဘူးတဲ႔ .။ အခု ဟိုးအေ၀းၾကီးျဖစ္တဲ႔ ထား၀ယ္က လာတဲ႔ က်ေတာ္က အဖြားေျပာတာ ေကာင္းေကာင္းၾကီးကိုနားလည္ေနတယ္ ။ ဘာလို႔ လဲ ဆိုေတာ႔ စကားလံုးေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ထား၀ယ္ စကားနဲ႔ တူေနတာကိုး ။ ဥပမာ … နင္ ဆိုရင္ နန္ ၊ စာသင္တယ္ ဆိုရင္ စာသန္တယ္ ၊ နင္း တယ္ ဆိုရင္ နမ္းတယ္ ၊ ရည္းစား ဆိုရင္ ရဲစား ၊ ေရတြင္း ဆိုရင္ ေရဒြမ္း ၊ ထမင္းနဲ႔ ဟင္း ဆိုရင္ ထမွန္း န ဟမ္း …..စသျဖင္႔ အဲလိုဟာမ်ိဳးေလးေတြပါ ။ အဘြားက ဒီရြာမွာေမြး ဒီရြာမွာၾကီးျပီး ရြာကေန ကေန အျပင္ဘက္ေဒသ ကို သိပ္မေရာက္ဖူးေတာ႔ ေယာစကား ေယာ သံေတြက မေပ်ာက္ဘူးတဲ႔ ။ အခုေခတ္ ေနာက္လူေတြ က တျခားေဒသေတြနဲ႔ ကူးလူးဆက္ႏြယ္သြာလာဖူးၾကတဲ႔အခါ ေယာစကား အသံဟာေပ်ာက္သေလာက္ျဖစ္လာျပီး ဗမာေျပာဟန္ေတြပါလာတယ္လို႔ သိရပါတယ္ ။ အခုေယာသား က်ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းစကားေျပာရာမွာလည္း ေယာဟန္နဲ႔ ေျပာမိသြာတဲ႔ စကားလံုးေလးေတြ ကို မသိမသာခ်က္ခ်င္းျပန္ျပင္ျပီး ေျပာေနတာကို သတိထားမိပါတယ္ ။ လူေတြကလည္း အခက္သားမို႔လား .။ အဲလို မူလေဒသ ေလသံေတြ နဲ႔ စကားေျပာၾကတဲ႔ သူေတြ ကို ေတာသံပါတယ္ .. အညာေလသံၾကီး ..စသျဖစ္ေျပာဆိုတတ္ၾကေတာ႔ အဲလို မ်ိုးအေျပာမခံရေလေအာင္ ကိုေရြနယ္သားေတြက သူတို႔ ပင္ကိုယ္ စကားသံေတြ ကို ျပင္ေျပာရင္းေျပာရင္း နဲ႔ မူရင္းစကားသံဟာေပ်ာက္ကုန္ ေတာ႔တာပဲ ။ က်န္ေတာ္ တို႔ ထား၀ယ္စကားေတြ လည္း အဲလို ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားေပ်ာက္ကုန္ပါျပီ ။
သူတို႔ ဆီက ထမနဲ႔ ထိုးနည္း ......
က်ေတာ္႔ ကိုလာေတြ ႔ျပီး စကားလာေျပာတဲ႔ အသက္ 25 နွစ္ကေန 50 အၾကား အစ္ကိုၾကီး အစ္မၾကီး ၊ အေဒၚၾကီး တို႔ကို ရန္ကုန္ျမိဳ ႔ကိုေရာက္ဖူးလားလို႔ ေမးေတာ႔ တစ္ေယာက္မွ ေရာက္ဖူးတယ္လို ႔မေျဖဘူး ။ ေက်ာက္ထုျမိဳ ႔နဲ႔ တိုက္ရိုက္က္ကားလမ္းေပါက္ေနတဲ႔ ပခုကၠဴနဲ႔ မႏၱေလး ျမိဳ ႔ေတြ ကိုေတာင္မွ ေရာက္ဖူးတဲ႔ သူခပ္ရွားရွားပါ ။ အသက္ 38 နွစ္အရြယ္ အစ္ကို တစ္ေယာက္က ဒီတစ္သက္ေတာ႔ ရန္ကုန္ျမိဳ ႔ၾကီးကို ေရာက္ဖူးေတာ႔ မွာမဟုတ္ေတာ႔ ပါဘူးဗ်ာ… ဆိုျပီးအားေလွ်ာ႔တဲ႔ ေလသံနဲ႔ ေျပာတာကိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ ။ ဆိုလိုတာက ရန္ကုန္ျမိဳ ႔ၾကီးကို ေရာက္ဖူးမွ လူရာ၀င္မယ္လို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး ။ သူတို႔ သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီရြာနဲ႔ ဒီပတ္၀န္းက်င္ ေနရာေတြ မွာသာ အခ်ိန္ကုန္သြားတာ မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အျပင္ဘက္ေလာက ၾကီးကိုလည္း တစ္ခါတစ္ေလေလာက္ ထြက္ျပီး ေလ့လာ ၾကည့္ရွဳ ေစခ်င္လို႔ပါ ။ အသက္ ေျခာက္ဆယ္နား နီးကပ္ေနတဲ႔ အဘၾကီး အေဒၚၾကီး အေနနဲ႔ လည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္ၾကတဲ႔ အေလွ်ာက္ ကိုယ္႔နိဳင္ငံမွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ႔ ေရႊတိဂံု ေစတီၾကီးလို အထင္ကရဘုရားေတြကို ဖူးခြင္႔ ရေစခ်င္တာပါပဲ ။ ရြာမွာက ရွမ္းစတားဂ်စ္ လို ကားေလး သံုးစီးရွိျပီး ပခုကၠဴနဲ႔ အလွည့္က် ကုန္ပစၥည္းနဲ႔ လူေတြကို ပို႔ ေဆာင္ေပးေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္ ။ အသက္ၾကီးပိုင္းက လူေတြ ေျပာေလ့ရွိတာက ကားၾကားၾကာမစီးနိဳင္ဘူး .. အဲလိုစီးလို႔ ရွိရင္ မူးေ၀ ေအာ့အန္ေတာ႔ တာ ..တဲ႔ ။ အဲဒါက motion sickness ျဖစ္တာကိုေျပာတယ္လို႔ ထင္ရပါတယ္ ။ ဒါကလည္း ခရီးသြားေလ့မရွိတဲ႔ သူေတြ ပဲျဖစ္တတ္ၾကတာပါ ။ အေလ့အက်င္႔ျဖစ္ျဖစ္သြားရင္ အဲ ဒါေတြက မျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး ။ ေနာက္ လူငယ္ေလးေတြကို ကမၻာ႔နိဳင္ငံ အသီးသီးကေနျပီးမွ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကရတဲ႔ သူတို႔ အရပ္ေဒသနဲ႔ သိပ္မေ၀းလွတဲ႔ ပုဂံေရွးေဟာင္းနယ္ေျမကို ေရာက္ဖူးၾကလားလို႔ ေမးေတာ႔ လည္း ေရာက္ဖူးတယ္လို႔ေျပာတဲ႔ သူေတာ္ေတာ္ရွားပါတယ္ ။ ရုပ္စြဆံုး သူတို႔ အနားမွာ ကပ္ေနတဲ႔ ပံုေတာင္ ပံုညာေဒသအေၾကာင္းကိုလည္း သူတို႔ ေရေရရာရာ မသိၾက ။ ဒါကေတာ႔ တန္းပညာ သင္ဖူးတာအျပင္ တျခားအျပင္ပ ဗဟုသုတ ျဖစ္ဖြယ္ စာေပေတြကိုပါေလ့လာမွ သိနိဳင္တဲ႔ အေၾကာင္းတရားေတြ ျဖစ္ေတာ႔ သိပ္ျပီး အျပစ္တင္လို႔ ေတာ႔ မျဖစ္ဘူး ။
ညဘက္ က်ေတာ္႔ ဆီကို စကားလာေျပာရင္ နဳတ္ဆက္ၾကသူေတြ .....
ဒီေဒသက ဒီရြာေတြနဲ ႔ပက္သက္ျပီး အေၾကာင္းေတြ ေျပာေနရရင္ေတာ႔ စာေတာ္ေတာ္ ရွည္သြားမွာမို႔ ဒီမွာပဲ အဆံုးသပ္ လိုက္ပါရေစေတာ႔ ။ အဓိကကေတာ႔ ေက်းရြာေန လူထုၾကီးတစ္ခုလံုး ဘ၀ျမွင္႔တင္နိဳင္ဖို႔ ဆိုတာ စီးပြားေရး လူမွဳေရး နဲ႔ အလုပ္ကိုင္အခြင္႔လမ္းေတြေပၚေပါက္ေအာင္ သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရအဖြဲ ႔စည္းေတြက လုပ္ေဆာင္ေပးၾကရမွာ ျဖစ္သလို ေဒသခံ ျပည္သူလူထုဖက္မွလည္း ရလာတဲ႔ အခြင္းေရးကိုလက္မလြပ္ေစဘဲ သူတို႔ ကိုယ္နိွက္က လက္ရွိဘ၀ကေန ရုန္းထြက္လုိစိတ္နဲ႔ ၾကိုးစားရမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ က်ေတာ္႔ အေနနဲ႔ ျမင္မိပါတယ္ ။ ဒါက က်ေတာ္ျမင္တတ္သေလာက္ျမင္မိတာပါ ။ တကယ္ေတာ႔ ဒီလို တစ္ရက္ နွစ္ရက္ အတြင္း က်ေတာ္ျမင္ေတြ ႔ၾကားသိခဲ႔ရတာေတြ ကိုအေျခခံျပီး လည္း မွန္ကန္ဆံုးေကာက္ခ်က္ခ်မွဳကို မရရွိနိဳင္ဘူးလို႔ က်ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းၾကီး သေဘာေပါက္ပါတယ္ ။
မနက္မိုးလင္းေတာ႔ ရြာကေန ျပန္ရေတာ႔ မွာမို႔ ေက်ာက္ထုကို မနက္ 10 နာရီထိုးသြားဖို႔ ျပင္ဆင္ရပါတယ္ ။ က်ေတာ္တို႔ စုရပ္ျဖစ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ ႔ အဖိုးဖြားအိမ္ ကိုက်ေတာ္ေရာက္လာတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ရြာထဲက လူေတြ အလွိ်ဳလွိ်ဳထြက္လာၾကျပီး က်ေတာ္႔ ကိုလာနဳတ္ဆက္ၾကပါတယ္ ။ အဖြားတို႔ မိသားစုကလည္း လာနုတ္ဆက္တဲ႔ သူေတြကို ညက ထိုးထားတဲ႔ ထမဲနဲ နဲ႔ ေရေႏြးက်မ္းခ်ေကၽြးရတာလဲအေမာပါပဲ ။ တခ်ိဳ ႔ကလည္း ဒီနွစ္ရက္ထဲ ရြာကိုလာလည္လို႔ ဧည့္၀တ္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမျပဳလိုက္ရဘူးဆိုျပီး မေၾကမနပ္နဲ႔ ဆိုျပန္တယ္ ။ သူတို႔ အလိုရ တစ္ပါတ္ေလာက္ကိုေနေစခ်င္ျပီးေတာ႔ ေကၽြးေမြးျပဳစုျပီးေတာ႔ မွ ရြာအေနနဲ႔ ဧည့္၀တ္ေက်တယ္လို႔ ယူဆထားပံုရပါတယ္ ။ က်ေတာ္႔ ဘက္ကလည္း ဒီလို ျပဳစုပံုမ်ိဳးနဲ႔ ေတာ႔ အားနာလြန္းလို႔ ေနာက္ထပ္ တစ္ရက္ေလာက္ေတာင္ထပ္ျပီး ေနလို႔ မက်ေတာ့ပါဘူး ။
ကၽြန္ေတည္ျပန္ခါနီး လာနဳတ္ဆက္ၾကသူ တစ္ခ်ိဳ ႔ .....
ဒီလိုနဲ႔ ဘဲ မနက္ 9 နာရီေလာက္မွာ က်ေတာ္႔ကိုလိုက္ပို႔ မယ္႔ ဆိုင္ကယ္ နွစ္စီး ေရာက္လာေတာ႔ လာေရာက္နဳတ္ဆက္ၾကတဲ႔ အစ္မၾကီး အေဒၚၾကီး ေတြကို ေလးေလးနက္နက္ နဳတ္ဆက္ျပီး ရြာကေနထြက္ခြာလာခဲ႔ ပါတယ္ ။
ရြာအျပင္ ကိုေရာက္တဲ႔ အခါမွာဆိုင္ကယ္ကို ခဏ နားေစျပီး ေနေရာင္ေအာက္မွာ ျငိမ္သက္စြာ စီဆင္းေနတဲ႔ ေယာေခ်ာင္းၾကီးနဲ႔ ကုန္းျမင္႔ ေလးအေပၚက လက္ပန္းရြာေလးကို ရြာအ၀င္လက္ပံပင္ၾကီးနဲ႔ အတူ ေနာက္ဆံုးနွတ္ဆက္တဲ႔ အေနနဲ႔ မ်က္နွာမူျပီး ၾကည့္လိုက္ပါေသးတယ္……… ။
ရြာအျပင္ ေယာေခ်ာင္းနေဘးကေန လက္ပန္းရြာကို ရြာ အ၀င္ လက္ပံပင္ၾကီးနဲ႔ အတူ နဳတ္ဆက္ခဲ႔တယ္ ။
- ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေတာ႔ မ်ားမွ ေရာက္လာအံုးမယ္မွန္းမသိတဲ႔ …….. ဒါမွ မဟုတ္
- ေနာက္ထပ္ ေရာက္ျဖစ္ခ်င္မွလည္း ေရာက္ျဖစ္ေတာ႔ မွာျဖစ္တဲ႔ လက္ပန္း ရြာေလးေရ …….နွတ္ဆက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ …. ။
( ေယာနယ္က ျပန္ခဲ႔ တဲ႔ ရန္ေနာင္စိုး )
