စဥ္းအိုးေသာင္းေလာင္း ေဗေသာင္းေလာင္း
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
(ကစားနည္း)
စဥ္းအိုးေသာင္းေလာင္း၊ ေဗေသာင္းေလာင္း၊
ေလာင္း--ဇာဂ၊ ေရထဲ ကႅ၊
ဘဲငန္း၀န္းဇာ၀။
ဘဲငန္းဂလဲစားမကူ၊ ဖြားရွင္မဂိုလွဴ၊
ဖြားရွင္မဂ၊ စိေကာက္ေကာက္၊
ႏြန္မဲလပ္သီးေဆာက္၊
ႏြန္ၾကာရာဂစိမကြန္း၊ ေဒါက္--တို--ဂီး--န--ထြန္း---။ ။
ယင္းကစားနည္းသည္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႔၌ ယခုအခါ လံုး၀နည္းပါး ေပ်ာက္ကြယ္ေနပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ေတာင္ ငယ္စဥ္က သရက္ေခ်ာင္း၊ ေလာင္းလံုး၊ ထား၀ယ္ သံုးၿမိဳ႔စလံုးခြၿပီးႀကီးျပင္းလာေသာေၾကာင့္ မွတ္မိေနသည္။ ယင္ကစားနည္းသည္ လူႏွစ္ေယာက္မွ သံုးေလးေယာက္ကစားရသည္။ ႏွစ္ေယာက္တည္းလည္းကစားနိုင္ပါသည္။ ကစားရာတြင္-- ဥပမာ လူႏွစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ပါက တစ္ေယာက္က လက္ႏွစ္ဖက္စလံုးကို လက္သီးဆုပ္၍ တစ္ခုခုေပၚတြင္ထားရသည္။ က်န္တစ္ေယာက္က လက္ႏွစ္ဖက္စလံုးကို လက္သီးဆုပ္၍ တစ္ဖက္က ပထမလူလက္သီးႏွစ္လံုးႏွင့္ေပါင္းျပီးထားရသည္။ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လက္သီးဆုပ္သံုးလံုးကို ညီညီမွ်မွ်၊ မနာတနာထုရသည္။ အထက္ေဖၚျပပါ ေတးကို အသံတစ္သံလွ်င္ တစ္ခ်က္ထုရသည္။ ေနာက္ဆိုး တစ္သံခ်င္း၊ တစ္ခ်က္ခ်င္းတျဖည္းျဖည္း - “ ႏြန္--ၾကာ--ရာ--ဂ--စိ--မ--ကြန္း-- ေဒါက္----၊ တို----၊ ဂီး------၊ န-----၊ ထြန္း” ဟူ၍ ေနာက္ဆိုးအခ်က္၌ အရွိန္ျပင္းျပင္း ထုရသည္။ ထူခံရေသာလက္သည္ ေတာ္ေတာ္ကံဆိုးေသာလက္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုခံရသူသည္ ငိုရမလိုလို ၇ယ္ရမလိုလိုျဖစ္ျပီး တစ္ခ်က္ေတာ့အီသြားရွာေပမည္။ မ်က္လံုးထဲတြင္လည္း မီးပြင္ါလုမတတ္ခံခဲ့ရေပေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ထိုသူသည္ ဇြဲမေလွ်ာ “ငါ့အလွည့္ေတာ့ၾကည့္ထားဆိုျပီး အံခဲ၍ဆက္ကစားျပန္သည္။ ထူခံထိေသာလက္သည္ ေအာက္ခ်လိုက္ရသည္။ က်န္ေသာလက္သီးႏွစ္လံုးကိုပငိ တလွည့္စဟီ ထုရျပန္ပါသည္။ ကေလးတို႔၏အမူအယာႏွင့္ လူတို႔၏ စရိုက္သဘာ၀ကို ဤေနရာတြင္ရွာေတြ႔ႏိုင္ပါသည္။ ထုေသာသူသည္ သူတစ္ပါးကို နာနာၾကင္ၾကင္ထုသလား၊ သနားညွာတာၿပီး ထုသလား၊ မိမိထုရေသာ အလွည့္တုန္းက သာသာယာယာထုၿပီး သူတစ္ပါးအလွည့္က်ေတာ့ အေၾကာင္းျပၿပီး ထြက္ေျပးတတ္သလားစေသာ စရိုက္သဘာ၀ကို ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ကတည္းက သိႏိုင္ေပသည္။ သည္းခံတတ္ျခင္း၊ အနစ္နာခံတတ္ျခင္း၊ သနားညွာတာတတ္ျခင္းစေသာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ စရိုက္သဘာစမ်ား၊ အႏိုင္ယူတတ္ျခင္း၊ အခြင့္အေရးယူတတ္ျခင္း၊ အခြင့္အေရးရတုန္းက အခြင့္ေရး တိုင္းထက္လြန္ေအာင္ယူတတ္ၿပီး၊ မိမိအေရးနိမ့္က်ဆင္းလာပါက တာ၀န္မယူတတ္ဘဲေရွာင္တိမ္းတတ္သည့္ စရိုက္သဘာ၀မ်ားကို ေတြ႔ရတတ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထား၀ယ္ရိုးရာကစားနည္းမ်ားကို ကစားခိုင္း၍ လူငယ္တို႔၏ စိတ္ေနစိတ္ထားကို မွန္ဆႏိုင္ၾကပါေစ။ ။
(၂၇-၈-၂၀၁၃)
ေတာင္ထားပယ္ဗိုလ္
No comments:
Post a Comment