ဂင်းနစ် ကမ္ဘာ့စံချိန်မှတ်တမ်းဖြစ်ပေါ်လာပုံ နှင့် မှတ်တမ်းတင်ခံရသူ မြန်မာနိုင်ငံသား မင်းကွန်း တိပိဋက ဆရာတော် ဘုရားကြီး အကြောင်း

                                                  

ဂင်းနစ်ကမ္ဘာ့စံချိန်မှတ်တမ်းစာအုပ်ကို အင်္ဂလိပ်ဘာသာဖြင့် Guinness Book of World Records ဟု ခေါ်ဆိုပါသည်။ ၎င်းကို ၁၉၅၅-ခုနှစ်မှ စ၍ နှစ်စဉ်ထုတ်ဝေခဲ့ပြီး နိုင်ငံတကာမှ ကမ္ဘာ့စံချိန်များကိုစုဆောင်း တြင်ပထားပါသည်။ ဂင်းနစ်ဟူသောအမည်မှာအိုင်ယာလန်နိုင်ငံရှိ ဂင်းနစ် (Arthur Guinness) ဘီယာကုမ္ပဏီကို ရည်စူးပါသည်။ ၁၇၅၂-ခုနှစ်တွင် အာသာဂင်းနစ် (၁၇၅၂-၁၈၀၃) ဆိုသော ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်သည် ပေါင်ငွေတစ်ရာကို အမွေရ      ရှိခဲ့ပါသည်။

၎င်းပေါင်ငွေတစ်ရာကို အရင်းပြု၍ အာသာဂင်းနစ်သည် ယမကာဆိုင်တစ်ခုကို စတင်တည်ထောင်ခဲ့ပါသည်။ ၁၇၅၉သို့ ရောက်သောအခါ ဒဗွလင်မြို့သို့ ပြောင်းရွှေ့ဖွင့်လှစ်ခဲ့ပါသည်။ သူသေဆုံးပြီးနောက် သားဖြစ်သူ အာသာ(၁၇၆၇-၁၈၅၂)၊ မြေးဖြစ်သူ ဘင်ဂျမင်ဂင်းနစ် (၁၇၉၈-၁၈၆၈) တို့က ဘီယာလုပ်ငန်းကိုဆက်လက်လုပ်ကိုင်ခဲ့ကြပါသည်။ ဘင်ဂျမင်လက်ထက်တွင်ဂင်းနစ် ဘီယာသည် အမေရိကန်၊အင်္ဂလန် နှင့် ဥရောပ တိုင်းပြည်များသို့ပါ တင်ပို့ရောင်းချနိုင်သည် အထိ လုပ်ငန်းအောင်မြင်ခဲ့ပါသည်။ ဂင်းနစ်မိသားစုသည် သူတို့၏ ဂင်းနစ်ဘီယာကို ကိုယ်ပိုင်စက်ရုံတည်ဆောက်ကာ ထုတ်လုပ်ရောင်းချခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သူတို့၏ဘီယာ အောင်မြင်ရခြင်းတွင်အချက်(၂)ချက်သည် အရေးပါပါသည်။ ပထမအချက်မှာဂင်းနစ်ဘီယာ သည် အရည်သက်သက်မဟုတ်ဘဲ အနည်းငယ်စေးပျစ်သည်။ ဘီယာတစ်ပိုင့်ကိုငှဲ့မည်ဆိုပါက ၁၁၉ ဒသမ ၅-စက္ကန့်ကြာမည်ဟု ကြေငြာကာ စားသုံးသူကို စွဲဆောင်နိုင်ခဲ့ ပါသည်။ ဒုတိယအချက်မှာ ဂင်းနစ်ဘီယာ ထည့်ခွက်၏ ထူးခြားမှှုပင် ဖြစ်ပါသည်။ ဂင်းနစ်ဘီယာ

ကုမ္ပဏီသည် ကိုယ်ပိုင်ခွက်တစ်မျိုးကို တီထွင်ထုတ်လုပ်ခဲ့ပါသည်။ အဆိုပါခွက်အတွင်းသို့ ဘီယာကိုထည့်မည်ဆိုပါက ဘီယာမြှုပ်များသည် အပေါ်သို့မတက်ဘဲ အောက်သို့ သာဆင်းသွားသည်ကို တွေ့မြင်ရမြည်ဖစ်ပါသည်။ ဤနည်းဖြင့် စားသုံးသူကို ကောင်းစွာ စွဲဆောင်နိုင်ခဲ့ကြပါသည်။၁၉၅၅-တွင် ဂင်းနစ်ဘီယာအရောင်းဆိုင်တစ်ဆိုင်၌ ဘီယာသောက်သူများ ငြင်းခုံမှှုတစ်ခု ဖြစ်ကြပါသည်။ ၎င်းအငြင်းအခုံမှာမည်သည့် ငှက်သည် အမြန်ဆုံးပျံသန်းနိုင်သနည်းဟူသော မေးခွန်းနှင့်ဆက်စပ်နေပါသည်။ ငြင်းခုံသူများသည် အကိုးအကားစာအုပ်မျိုးစုံကို ရှာဖွေပါသော်လည်း ရှာမတွေ့နိုင်ဖြစ်နေပါသည်။ ဤတွင် ဆိုင်ရှင်ဖြစ်သူ ဂင်းနစ်မျိုးနွယ်တစ်ယောက်သည် ကမ္ဘာ့စံချိန်မှတ်တမ်း စာအုပ်တစ်အုပ် လိုအပ်ကြောင်း သတိပြုမိသွားပါသည်။ ဤသို့ဖြင့်၁၉၅၅-တွင် ပထမဆုံးဂင်းနစ်ကမ္ဘာ့စံချိန် စာအုပ်ထွက်ပေါ်လာပါသည်။ စာအုပ်ကိုတာဝန်ခံ ရေးသားသူမှာ ရော့စ်ဝှစ်တနာ နှင့်

နောရစ် ဝှစ်တနာ(Ross and Noris Whitner) အမြွှာညီအစ်ကို နှစ်ယောက်ဖြစ်ပါသည်။ ၎င်းတို့သည် သတင်းထောက်များ၊ ဂျာနယ်တိုက်များမှ အချက်အလက်များ ကိုရယူပြီး စာအုပ်ရေးသားထုတ်ဝေခဲ့ပါသည်။ ပြီးနောက် ခရစ်စမတ်ဈေးရောင်းပွဲတော်အမှီ အောက်တိုဘာလတိုင်းတွင်စာအုပ်ကို နှစ်စဉ်ထုတ်ဝေခဲ့ပါသည်။ စာအုပ်တွင် ကြက်ဥအဝေးဆုံးရောက်အောင် ပစ်နိုင်သူ၊ ဆယ်မိနစ်အတွင်း ဟော့ဒေါ့ (Hot Dog) အများဆုံး စားနိုင်သူ၊ အရပ်အရှည်ဆုံးလူသား၊ အကြီးဆုံးကင်ဆာကျိတ်၊ အဆိပ်ပြင်းဆုံး အပင်၊ အတိုဆုံးမြစ်စသည်ဖြင့် ကမ္ဘာ့စံချိန်များကို မှတ်တမ်းတင်ဖော်ပြခဲ့ပါသည်။ ယခုအခါ ထိုစာအုပ်သည်  ကမ္ဘာ့အရောင်းရဆုံး စာအုပ်တစ်အုပ်ဖြစ်ပြီး တစ်နှစ်အတွင်း အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ပုံနှိပ်ခဲ့ရပါသည်။ လူတို့သည် ထိုစာအုပ်တွင် မှတ်တမ်းတင်ခံရစေရန် အမျိုးမျိုး ကြိုးစားလာကြပါသည်။ တစ်ခါက ဂင်းနစ်စာအုပ်တွင် အလေးဆုံးကြောင် အကြောင်းကို ဖော်ပြခဲ့ပါသည်။ ထိုအခါ ကြောင်ပိုင်ရှင်များသည် သူတို့ကြောင်များ ကို စံချိန်ချိုးနိုင်အောင် အစာများ တနင့်တပိုးကျွေးခဲ့သဖြင့် ကြောင်သေဆုံးမှှုများ ပေါ်ပေါက် လာပါသည်။  ထို့ကြောင့် စာအုပ်တွင် ကျန်းမာရေးနှင့် အသက်အန္တရာယ်ထိခိုက်စေသော ကိစ္စများကို ဖော်ပြဖြင်းမပြုရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြပါသည်။

 ဂင်းနစ်စာအုပ်သည် တစ်ကမ္ဘာလုံးမှ စံချိန်များကို မှတ်တမ်းတင်ထားခြင်းဖြစ်ရာမြန်မာနိုင်ငံမှ ပုဂ္ဂိုလ်ထူးတစ်ဦးလည်း ပါဝင်ခဲ့ ပါသည်။ အဆိုပါပုဂ္ဂိုလ်ထူးမှာ မင်းကွန်းတိပိဋကဓရ ဆရာတော်ကြီး ဦးဝိစိတ္တသာရာ ဘိဝံသ ပင်ဖြစ်ပါသည်။ ဆရာတော်ကြီးသည် ပိဋကတ်သုံးပုံ၊ စာမျက်နှာပေါင်း (၉၉၃၄) မျက်နှာကို တစ်ချက်မှထောက်မပေးရဘဲ အလွတ်အာဂုံဆောင်နိုင်သောကြောင့်  ကမ္ဘာ့မှတ်ဉာဏ် အကောင်းဆုံး ပုဂ္ဂိုလ်အဖြစ် ဂင်းနစ်စာအုပ်တွင် နှစ်ကြိမ်တိုင် ဖော်ပြခံခဲ့ရပါသည်။ ဆရာတော်ကြီး၏ မှတ်ဉာဏ်ကိုချီးကျူးလိုလျှင် တိပိဋကဓရရွေးချယ်ရေး စာမေးပွဲအကြောင်း ကို သိထားသင့်ပါသည်။ ဤစာမေးပွဲသည် ပိဋကတ်သုံးပုံကို နှှုတ်ဖြေ၊ ရေးဖြေဖြေဆိုရသော စာမေးပွဲဖြစ်ပြီး ကမ္ဘာပေါ်တွင် အခက်ခဲဆုံးစာမေးပွဲကြီး ဖြစ်ပါသည်။ မည်မျှခက်ခဲပါသနည်း ဆိုလျှင်  စတင်စစ်ဆေးသော မြန်မာနှစ် ၁၃၁၀-မှ ၁၃၆၂- အထိ ၅၃-နှစ်အတွင်း အောင်မြင်သူ ၉-ဦးသာရှိခဲ့ပါသည်။ စာမေးပွဲအောင်မှတ်မှာ အမှတ်၁၀၀-တွင်၇၅-မှတ်ရမှသာ အောင်မြင်

ပါ သည်။  ပိဋကတ်သုံးပုံကို အလွတ်ရွတ်ဆိုရာတွင် နံနက် ၈-နာရီမှ၁၀-နာရီအထိ တစ်ကြိမ်၊ နေ့လယ် ၁-နာရီမှ၄-နာရီအထိ တစ်ကြိမ်၊ တစ်နေ့လျှင် ၂-ကြိမ်ခွဲ၍ စာပြန်ရပါသည်။ သတ်မှတ်ထားသော အချိန်အတွင်း သတ်မှတ်ထားသော စာမျက်နှာအရေအတွက် ကိုပြီးအောင်ပြန်ဆိုရပါသည်။ အချိန်ကိုက် စာမပြန်နိုင်လျှင် စာမေးပွဲကျပါသည်။ တစ်နေ့လုံး အတွက်စာ ၅-ခါ ထောက်ပေးခွင်ရှိပါသည်။ ၅-ခါထက်ပို၍ ထောက်ပေးရလျှင် စာမေးပွဲ ကျပါသည်။ စာကို အလွတ်ရွတ်ဆိုရင်း ဝါကျတစ်ခု ကျော်သွားပါက စာမေးပွဲကျပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကမ္ဘာ့အခက်ဆုံး စာမေးပွဲကြီးဟု ဆိုရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဆရာတော်ကြီးသည် အဆိုပါ စာမေးပွဲကြီးတွင် စာမျက်နှာ၉၉၃၄-မျက်နှာလုံးကို တစ်ချက်မှထောက်မပေးရဘဲ အလွတ်ရွတ်ဆိုနိုင်ခဲ့ပါသည်။ ထိုမျှမကသေး။ စာအုပ်မူကွဲ အမျိုးမျိုး ရှိပါက မည်သည့်စာအုပ်၊ စာမျက်နှာမည်မျှ၊ စာကြောင်းရေမည်မျှတွင် မည်သို့ဆိုသည် မည်သည့်စာအုပ်က အမှန် ဖြစ်သည်ဟူသည်အထိ ထောက်ပြနိုင်လောက်အောင် ပညာဉာဏ်ကြီးမားလွန်းလှပါသည်။ ရေးဖြေ ဖြေဆိုရာ၌လည်း

သီလက္ခန္ခဝဂ်                 -     ၉၃-မှတ်

မဟာဝဂ်                       -     ၉၇-မှတ်

ပါတိကဝဂ်                    -     ၉၇-မှတ်

ပါရာဇိကဏ်                 -     ၈၉-မှတ်

ပါစိတ်ပါဠိတော်             -     ၉၉-မှတ်

မဟာဝဂ္ဂပါဠိတော်          -     ၉၂-မှတ်

စူဠဝဂ္ဂပါဠိတော်             -     ၉၈-မှတ်

ပရိဝါပါဠိတော်              -      ၁၀၀-မှတ်

စသည်ဖြင့် ဘာသာတိုင်းကို ဂုဏ်ထူးမှတ် ၈၅-မှတ် အထက်ဖြင့် ဖြေဆိုအောင်မြင်ခဲ့ပါသည်။ ဆရာတော်ကြီးကို ၁၂၇၃၊ တန်ဆောင်မုန်းလဆန်း ၁၁-ရက်နေ့တွင် မြင်းခြံမြို့နယ်၊ကျည်ပင် ရွာသူကြီး ဦးဆုံ၊ ဒေါ်ဆင်တို့မှ ဖွားမြင်ခဲ့ပါသည်။ ငယ်မည် မောင်ခင်ဖြစ်ပါသည်။ ၇-နှစ်သား အရွယ်တွင် သာမဏေ ဝတ်ခဲ့ပြီး ၁၅-နှစ်သားတွင် ပထမငယ်တန်း၊ ၁၆-နှစ်သားတွင် ပထမလတ်တန်း၊ ၂၀-နှစ်တွင် ပထမကြီးတန်းတို့ကို အောင်မြင်ခဲ့ပါသည်။ 

၁၂၉၅-တွင် အစိုးရပထမကြီးတန်းကို ပထမကျော်ဟူသော ဘွဲ့ထူးဖြင့် အမြင့်ဆုံး အောင်မြင်ခဲ့ပါသည်။ ထိုနှစ်တွင်ပင် သကျသီဟစာသင်တန်းကိုလည်းကောင်း၊ ၁၂၉၆-တွင် စာချတန်းကို လည်းကောင်း    တစ်ဆက်တည်းအောင်မြင်၍ ဝဋံသကာ(ဦးဆောက်ပန်းဘွဲ့) ဖြင့်ချီးကျူး ပူဇော်ခြင်းခံခဲ့ရပါသည်။ 

ပိဋကတ်သုံးပုံကို အထောက်အမကင်းစွာ အာဂုံပြန်ဆို နိုင်သောကြောင့်  တရားဘဏ္ဍာစိုးဟုအဓိပ္ပယ်ရသော တိပိဋကဓရဓမ္မဘဏ္ဍာဂါရိကဘွဲ့ကို ဆက်ကပ်ခြင်းခံခဲ့ ရပါသည်။ ဆဋ္ဌသံဂါယနာတင်ပွဲကြီးတွင်လည်း  မဟာစည်ဆရာတော်ကြီး မေးသမျှကို တစ်လုံးတစ်ပါဒမျှ ထစ်ငေါ့ခြင်းမရှိဘဲ ဖြေဆိုတော်မူ၍ ဆဋ္ဌသင်္ဂတိသဇကအဖြစ် ဆောင်ရွက် ခဲ့ပါသည်။ ထို့ပြင်စာမျက်နှာပေါင်း ၅၀၀၀ ကျော်ရှိသော မဟာဗုဒ္ဓဝင်ကျမ်းကြီးများကိုလည်း ပြုစုခဲ့ပါသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အစိုးရအဆက်ဆက်က ဆရာတော်ကြီးကို ဘွဲ့ထူးအမျိုးမျိုးဖြင့် ချီးကျူး ပူဇော်ခဲ့ကြပါသည်။ သာသနာ့အာဇာနည် အဂ္ဂမဟာပဏိတ၊ အဘိဓဇ မဟာရဋ္ဌဂုရု၊ အဘိဓဇအဂ္ဂမဟာသဒမ္မေဇောတိက၊ တိပိဋကဓရ ဓမ္မဘဏ္ဍာဂါရိက၊ ဆဋ္ဌသင်္ဂါယနာ ဝိသဇက၊ နိုင်ငံတော် သံဃမဟာနာယကအဖွဲ့ အကျိုးတော်ဆောင်ချုပ်ဆရာတော်ကြီးဦးဝိစိတ္တသာရာဘိဝံသ သည် ၉-၂-၁၉၉၃၊အင်္ဂါနေ့  ညနေ၊ ၄-နာရီ ၄၀-မိနစ်တွင် ဘဝနတ်ထံ ပျံလွန်တော်မူခဲ့ပါသည်။

(စာရေးသူ သန်းမင်းထွဋ် မင်္ဂလာမောင်မယ် အတွဲ-၁ရ၊ အမှတ်-၂၊ ၂၀၀၅-ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလ)

Zawgyi

ဂင္းနစ္ကမာၻ႔စံခ်ိန္မွတ္တမ္းစာအုပ္ကုိ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင္႔ Guinness Book of World Records ဟု ေခၚဆုိပါသည္။ ၎ကုိ ၁၉၅၅-ခုႏွစ္မွ စ၍ ႏွစ္စဥ္ထုတ္ေ၀ခဲ႔ၿပီး ႏုိင္ငံတကာမွ ကမာၻ႔စံခ်ိန္မ်ားကုိစုေဆာင္း တငျ္ပထားပါသည္။ ဂင္းနစ္ဟူေသာအမည္မွာအုိင္ယာလန္ႏုိင္ငံ႐ွိ ဂင္းနစ္ (Arthur Guinness) ဘီယာကုမၸဏီကုိ ရည္စူးပါသည္။ ၁၇၅၂-ခုႏွစ္တြင္ အာသာဂင္းနစ္ (၁၇၅၂-၁၈၀၃) ဆုိေသာ ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္သည္ ေပါင္ေငြတစ္ရာကုိ အေမြရ      ႐ွိခဲ႔ပါသည္။
၎ေပါင္ေငြတစ္ရာကုိ အရင္းျပဳ၍ အာသာဂင္းနစ္သည္ ယမကာဆုိင္တစ္ခုကုိ စတင္တည္ေထာင္ခဲ႔ပါသည္။ ၁၇၅၉သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ဒဗြလင္ၿမိဳ႕သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ဖြင္႔လွစ္ခဲ႔ပါသည္။ သူေသဆုံးၿပီးေနာက္ သားျဖစ္သူ အာသာ(၁၇၆၇-၁၈၅၂)၊ ေျမးျဖစ္သူ ဘင္ဂ်မင္ဂင္းနစ္ (၁၇၉၈-၁၈၆၈) တုိ႔က ဘီယာလုပ္ငန္းကုိဆက္လက္လုပ္ကုိင္ခဲ႔ၾကပါသည္။ ဘင္ဂ်မင္လက္ထက္တြင္ဂင္းနစ္ ဘီယာသည္ အေမရိကန္၊အဂၤလန္ ႏွင္႔ ဥေရာပ တုိင္းျပည္မ်ားသုိ႔ပါ တင္ပုိ႔ေရာင္းခ်ႏုိင္သည္ အထိ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ဂင္းနစ္မိသားစုသည္ သူတုိ႔၏ ဂင္းနစ္ဘီယာကုိ ကုိယ္ပုိင္စက္႐ုံတည္ေဆာက္ကာ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သူတုိ႔၏ဘီယာ ေအာင္ျမင္ရျခင္းတြင္အခ်က္(၂)ခ်က္သည္ အေရးပါပါသည္။ ပထမအခ်က္မွာဂင္းနစ္ဘီယာ သည္ အရည္သက္သက္မဟုတ္ဘဲ အနည္းငယ္ေစးပ်စ္သည္။ ဘီယာတစ္ပုိင္႔ကုိငွဲ႔မည္ဆုိပါက ၁၁၉ ဒသမ ၅-စကၠန္႔ၾကာမည္ဟု ေၾကျငာကာ စားသုံးသူကုိ စြဲေဆာင္ႏုိင္ခဲ႔ ပါသည္။ ဒုတိယအခ်က္မွာ ဂင္းနစ္ဘီယာ ထည္႔ခြက္၏ ထူးျခားမွႈပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဂင္းနစ္ဘီယာ
ကုမၸဏီသည္ ကုိယ္ပုိင္ခြက္တစ္မ်ဳိးကုိ တီထြင္ထုတ္လုပ္ခဲ႔ပါသည္။ အဆုိပါခြက္အတြင္းသုိ႔ ဘီယာကုိထည္႔မည္ဆုိပါက ဘီယာႁမွဳပ္မ်ားသည္ အေပၚသုိ႔မတက္ဘဲ ေအာက္သုိ႔ သာဆင္းသြားသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ရမညျ္ဖစ္ပါသည္။ ဤနည္းျဖင္႔ စားသုံးသူကုိ ေကာင္းစြာ စြဲေဆာင္ႏုိင္ခဲ႔ၾကပါသည္။၁၉၅၅-တြင္ ဂင္းနစ္ဘီယာအေရာင္းဆုိင္တစ္ဆုိင္၌ ဘီယာေသာက္သူမ်ား ျငင္းခုံမွႈတစ္ခု ျဖစ္ၾကပါသည္။ ၎အျငင္းအခုံမွာမည္သည္႔ ငွက္သည္ အျမန္ဆုံးပ်ံသန္းႏုိင္သနည္းဟူေသာ ေမးခြန္းႏွင္႔ဆက္စပ္ေနပါသည္။ ျငင္းခုံသူမ်ားသည္ အကုိးအကားစာအုပ္မ်ဳိးစုံကုိ ႐ွာေဖြပါေသာ္လည္း ႐ွာမေတြ႔ႏုိင္ျဖစ္ေနပါသည္။ ဤတြင္ ဆုိင္႐ွင္ျဖစ္သူ ဂင္းနစ္မ်ဳိးႏြယ္တစ္ေယာက္သည္ ကမာၻ႔စံခ်ိန္မွတ္တမ္း စာအုပ္တစ္အုပ္ လုိအပ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိသြားပါသည္။ ဤသုိ႔ျဖင္႔၁၉၅၅-တြင္ ပထမဆုံးဂင္းနစ္ကမာၻ႔စံခ်ိန္ စာအုပ္ထြက္ေပၚလာပါသည္။ စာအုပ္ကုိတာ၀န္ခံ ေရးသားသူမွာ ေရာ႔စ္၀ွစ္တနာ ႏွင္႔
ေနာရစ္ ၀ွစ္တနာ(Ross and Noris Whitner) အႁမႊာညီအစ္ကုိ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ၎တုိ႔သည္ သတင္းေထာက္မ်ား၊ ဂ်ာနယ္တုိက္မ်ားမွ အခ်က္အလက္မ်ား ကုိရယူၿပီး စာအုပ္ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ႔ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ ခရစ္စမတ္ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္အမွီ ေအာက္တုိဘာလတုိင္းတြင္စာအုပ္ကုိ ႏွစ္စဥ္ထုတ္ေ၀ခဲ႔ပါသည္။ စာအုပ္တြင္ ၾကက္ဥအေ၀းဆုံးေရာက္ေအာင္ ပစ္ႏုိင္သူ၊ ဆယ္မိနစ္အတြင္း ေဟာ႔ေဒါ႔ (Hot Dog) အမ်ားဆုံး စားႏုိင္သူ၊ အရပ္အရွည္ဆုံးလူသား၊ အႀကီးဆုံးကင္ဆာက်ိတ္၊ အဆိပ္ျပင္းဆုံး အပင္၊ အတုိဆုံးျမစ္စသည္ျဖင္႔ ကမာၻ႔စံခ်ိန္မ်ားကုိ မွတ္တမ္းတင္ေဖာ္ျပခဲ႔ပါသည္။ ယခုအခါ ထုိစာအုပ္သည္  ကမၻာ့အေရာင္းရဆုံး စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္အတြင္း အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပုံႏိွပ္ခဲ႔ရပါသည္။ လူတုိ႔သည္ ထုိစာအုပ္တြင္ မွတ္တမ္းတင္ခံရေစရန္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ႀကိဳးစားလာၾကပါသည္။ တစ္ခါက ဂင္းနစ္စာအုပ္တြင္ အေလးဆုံးေၾကာင္ အေၾကာင္းကုိ ေဖာ္ျပခဲ႔ပါသည္။ ထုိအခါ ေၾကာင္ပုိင္႐ွင္မ်ားသည္ သူတုိ႔ေၾကာင္မ်ား ကုိ စံခ်ိန္ခ်ဳိးႏုိင္ေအာင္ အစာမ်ား တနင္႔တပုိးေကၽြးခဲ႔သျဖင္႔ ေၾကာင္ေသဆုံးမွႈမ်ား ေပၚေပါက္ လာပါသည္။  ထုိ႔ေၾကာင္႔ စာအုပ္တြင္ က်န္းမာေရးႏွင္႔ အသက္အႏၲရာယ္ထိခုိက္ေစေသာ ကိစၥမ်ားကုိ ေဖာ္ျပျဖင္းမျပဳရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ႔ၾကပါသည္။
 ဂင္းနစ္စာအုပ္သည္ တစ္ကမာၻလုံးမွ စံခ်ိန္မ်ားကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္းျဖစ္ရာျမန္မာႏိုင္ငံမွ ပုဂၢဳိလ္ထူးတစ္ဦးလည္း ပါ၀င္ခဲ႔ ပါသည္။ အဆုိပါပုဂၢဳိလ္ထူးမွာ မင္းကြန္းတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦး၀ိစိတၱသာရာ ဘိ၀ံသ ပင္ၿဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ပိဋကတ္သုံးပုံ၊ စာမ်က္ႏွာေပါင္း (၉၉၃၄) မ်က္ႏွာကုိ တစ္ခ်က္မွေထာက္မေပးရဘဲ အလြတ္အာဂုံေဆာင္ႏုိင္ေသာေႀကာင္႔  ကမာၻ႔မွတ္ဉာဏ္ အေကာင္းဆုံး ပုဂၢဳိလ္အျဖစ္ ဂင္းနစ္စာအုပ္တြင္ ႏွစ္ႀကိမ္တုိင္ ေဖာ္ျပခံခဲ႔ရပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ မွတ္ဉာဏ္ကုိခ်ီးက်ဴးလုိလွ်င္ တိပိဋကဓရေရြးခ်ယ္ေရး စာေမးပြဲအေၾကာင္း ကုိ သိထားသင္႔ပါသည္။ ဤစာေမးပြဲသည္ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ ႏွႈတ္ေျဖ၊ ေရးေျဖေျဖဆုိရေသာ စာေမးပြဲျဖစ္ၿပီး ကမာၻေပၚတြင္ အခက္ခဲဆုံးစာေမးပြဲႀကီး ျဖစ္ပါသည္။ မည္မွ်ခက္ခဲပါသနည္း ဆုိလွ်င္  စတင္စစ္ေဆးေသာ ျမန္မာႏွစ္ ၁၃၁၀-မွ ၁၃၆၂- အထိ ၅၃-ႏွစ္အတြင္း ေအာင္ျမင္သူ ၉-ဦးသာ႐ွိခဲ႔ပါသည္။ စာေမးပြဲေအာင္မွတ္မွာ အမွတ္၁၀၀-တြင္၇၅-မွတ္ရမွသာ ေအာင္ျမင္

ပါ သည္။  ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ အလြတ္ရြတ္ဆုိရာတြင္ နံနက္ ၈-နာရီမွ၁၀-နာရီအထိ တစ္ႀကိမ္၊ ေန႔လယ္ ၁-နာရီမွ၄-နာရီအထိ တစ္ႀကိမ္၊ တစ္ေန႔လွ်င္ ၂-ႀကိမ္ခြဲ၍ စာျပန္ရပါသည္။ သတ္မွတ္ထားေသာ အခ်ိန္အတြင္း သတ္မွတ္ထားေသာ စာမ်က္ႏွာအေရအတြက္ ကုိၿပီးေအာင္ျပန္ဆုိရပါသည္။ အခ်ိန္ကုိက္ စာမျပန္ႏုိင္လွ်င္ စာေမးပြဲက်ပါသည္။ တစ္ေန႔လုံး အတြက္စာ ၅-ခါ ေထာက္ေပးခြင္႐ွိပါသည္။ ၅-ခါထက္ပုိ၍ ေထာက္ေပးရလွ်င္ စာေမးပြဲ က်ပါသည္။ စာကုိ အလြတ္ရြတ္ဆုိရင္း ၀ါက်တစ္ခု ေက်ာ္သြားပါက စာေမးပြဲက်ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ကမာၻ႔အခက္ဆုံး စာေမးပြဲႀကီးဟု ဆုိရျခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ အဆုိပါ စာေမးပြဲႀကီးတြင္ စာမ်က္ႏွာ၉၉၃၄-မ်က္ႏွာလုံးကုိ တစ္ခ်က္မွေထာက္မေပးရဘဲ အလြတ္ရြတ္ဆုိႏုိင္ခဲ႔ပါသည္။ ထုိမွ်မကေသး။ စာအုပ္မူကြဲ အမ်ဳိးမ်ဳိး ႐ွိပါက မည္သည္႔စာအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာမည္မွ်၊ စာေၾကာင္းေရမည္မွ်တြင္ မည္သုိ႔ဆုိသည္ မည္သည္႔စာအုပ္က အမွန္ ျဖစ္သည္ဟူသည္အထိ ေထာက္ျပႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ပညာဉာဏ္ႀကီးမားလြန္းလွပါသည္။ ေရးေျဖ ေျဖဆုိရာ၌လည္း

သီလကၡႏၡ၀ဂ္                 -     ၉၃-မွတ္

မဟာ၀ဂ္                       -     ၉၇-မွတ္

ပါတိက၀ဂ္                    -     ၉၇-မွတ္

ပါရာဇိကဏ္                 -     ၈၉-မွတ္

ပါစိတ္ပါဠိေတာ္             -     ၉၉-မွတ္

မဟာ၀ဂၢပါဠိေတာ္          -     ၉၂-မွတ္

စူဠ၀ဂၢပါဠိေတာ္             -     ၉၈-မွတ္

ပရိ၀ါပါဠိေတာ္              -      ၁၀၀-မွတ္

စသည္ၿဖင္႔ ဘာသာတုိင္းကုိ ဂုဏ္ထူးမွတ္ ၈၅-မွတ္ အထက္ျဖင္႔ ေျဖဆုိေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ၁၂၇၃၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁၁-ရက္ေန႔တြင္ ျမင္းၿခံၿမိဳ႔နယ္၊က်ည္ပင္ ႐ြာသူႀကီး ဦးဆုံ၊ ေဒၚဆင္တုိ႔မွ ဖြားျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ငယ္မည္ ေမာင္ခင္ျဖစ္ပါသည္။ ၇-ႏွစ္သား အရြယ္တြင္ သာမေဏ ၀တ္ခဲ႔ၿပီး ၁၅-ႏွစ္သားတြင္ ပထမငယ္တန္း၊ ၁၆-ႏွစ္သားတြင္ ပထမလတ္တန္း၊ ၂၀-ႏွစ္တြင္ ပထမႀကီးတန္းတုိ႔ကုိ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ၁၂၉၅-တြင္ အစုိးရပထမႀကီးတန္းကုိ ပထမေက်ာ္ဟူေသာ ဘြဲ႔ထူးျဖင္႔ အျမင္႔ဆုံး ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ထုိႏွစ္တြင္ပင္ သက်သီဟစာသင္တန္းကုိလည္းေကာင္း၊ ၁၂၉၆-တြင္ စာခ်တန္းကုိ လည္းေကာင္း    တစ္ဆက္တည္းေအာင္ၿမင္၍ ၀ဋံသကာ(ဦးေဆာက္ပန္းဘြဲ႔) ျဖင္႔ခ်ီးက်ဴး ပူေဇာ္ျခင္းခံခဲ႔ရပါသည္။ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ အေထာက္အမကင္းစြာ အာဂုံျပန္ဆုိ ႏုိင္ေသာေၾကာင္႔  တရားဘ႑ာစုိးဟုအဓိပၸယ္ရေသာ တိပိဋကဓရဓမၼဘ႑ာဂါရိကဘြဲ႔ကုိ ဆက္ကပ္ၿခင္းခံခဲ့ ရပါသည္။ ဆ႒သံဂါယနာတင္ပြဲႀကီးတြင္လည္း  မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး ေမးသမွ်ကုိ တစ္လုံးတစ္ပါဒမွ် ထစ္ေငါ႔ၿခင္းမ႐ွိဘဲ ေျဖဆုိေတာ္မူ၍ ဆ႒သဂၤတိသဇကအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ ခဲ႔ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္စာမ်က္ႏွာေပါင္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္႐ွိေသာ မဟာဗုဒၶ၀င္က်မ္းႀကီးမ်ားကုိလည္း ျပဳစုခဲ႔ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔လည္း အစုိးရအဆက္ဆက္က ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ဘြဲ႔ထူးအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင္႔ ခ်ီးက်ဴး ပူေဇာ္ခဲ႔ၾကပါသည္။ သာသနာ႔အာဇာနည္ အဂၢမဟာပဏိတ၊ အဘိဓဇ မဟာရ႒ဂုရု၊ အဘိဓဇအဂၢမဟာသဒမၼေေဇာတိက၊ တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက၊ ဆ႒သဂၤါယနာ ၀ိသဇက၊ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔ အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး

ဦး၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ သည္ ၉-၂-၁၉၉၃၊အဂၤါေန႔  ညေန၊ ၄-နာရီ ၄၀-မိနစ္တြင္ ဘ၀နတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။

(စာေရးသူ သန္းမင္းထြဋ္ မဂၤလာေမာင္မယ္ အတြဲ-၁ရ၊ အမွတ္-၂၊ ၂၀၀၅-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ)