ဒီ တစ္နွစ္ သၾကၤန္က်ရင္ ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၱေလးမွာရွိေနၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာင္နုမေတြ နွစ္တိုင္းလိုပဲ အေဖနဲ႔အေမရွိရာ ေမြးရပ္ေျမထား၀ယ္က မင္းရပ္ရြာအိမ္မွာဆံုၾကအံုးမွာပါ ။ လိုမိသားစုေတြ ဆံုတဲ့အခါက်ရင္ အေဖက သၾကၤန္ျပီးတာနဲ႔ အလွဴတစ္ခုျပဳလုပ္ခ်င္တယ္လို႔ ၾကိဳေျပာပါတယ္ ။ ျပီးေတာ့ အေဖက အဲဒီလွဴမွာ ေရးဇီမွန္း ( ေရစိမ္ထမင္း - သၾကၤန္ထမင္း ) လွဴခ်င္တာတဲ့ ။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ အစီစဥ္ တစ္ခုပါပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာင္နုမေတြ အကုန္လံုးလည္း ေရးဇီမွန္းလွဴမယ့္ အစီစဥ္ကို သေဘာက်ၾကပါတယ္ ။ အေဖ သၾကၤန္မွာ ေရးဇီမွန္းလွဴခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ့ ။ အရင္ကတည္းကေန အစဥ္ဆက္ လုပ္လာၾကတဲ့ ရိုးရာေရးဇီမွန္းဓေလ့ကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ျပီး အေဖကလွဴခ်င္ေနတာပါ ။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔နယ္မွာ ထား၀ယ္ရိုးရာေရးဇီမွန္း လွဴတာမ်ိဳးက ေတာ္ေတာ္ေလးရွားေနၾကျပီမလား ။ အသက္ ၂၀ ၀န္းက်င္ အရြယ္ေတြေလာက္ဆို ထား၀ယ္ေရးဇီမွန္း ဓေလ့ကိုေကာင္းေကာင္း မသိၾကေတာ့ဘူးေလ ။ သိရင္လည္း အမယ္စံုတဲ့ ထား၀ယ္ေရးဇီမွန္းကို သူတို႔မစားဖူးေလာက္ေတာ့ပါဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ အေဖက ထား၀ယ္ေရးစီမွန္း ဓေလ့ေလးကို တတ္နိဳင္သေလာက္ ထိန္းသိမ္းခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ထား၀ယ္ရိုးရာ အမယ္စံုတဲ့ ထား၀ယ္ေရးဇီမွန္းကို လုပ္လွဴခ်င္တာပါ ။ ျပီးေတာ့ ထား၀ယ္ရိုးရာေရဇီမွန္းဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ ဆိုတာကို အခုေခတ္လူငယ္ေတြ သံုးေဆာင္ဖူးေစခ်င္တဲ့ ေစတနာလည္း ပါပါတယ္ ။
ထား၀ယ္ရိုးရာ ေရးဇီမွန္းဆိုတာ ထမင္းကိုေရစိမ္ျပီး ငါးပုပ္ေျခာက္ဖုတ္တို႔ ၊ အသီးအရြက္ ေပါင္းထုပ္တို႔နဲ႔ တြဲဖက္ျပီး စားသံုးရတဲ့ အစားအစာ တစ္မ်ိဳးပါပဲ ။ ဒါက အလြယ္ဆံုးနဲ႔ အနီးစပ္ဆံုးေျပာတာပါ ။ တကယ္တမ္း အဓိကျဖစ္တဲ့ ေရးစီမွန္း တစ္အမယ္္ျဖစ္ဖို႔ ခ်က္ရျပဳရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုလက္၀င္ပါတယ္ ။ ပထမဆံုး ေရးဇီမွန္း ျဖစ္ဖို႔ ဆန္ကိုအရင္ခ်က္ရပါတယ္ ။ ဆန္ကို ထမင္းခ်က္သလိုခ်က္ရတယ္ဆိုေပမယ့္ သာမန္စားတဲ့ထမင္းထက္ပိုေပ်ာ့ေအာင္ခ်က္ရတာပါ ။ လိုခ်င္တဲ့ထမင္း အေပ်ာ့အမာကို ရျပီဆိုရင္ ေရနဲ႔အၾကိမ္ၾကိမ္ေဆးရပါတယ္ ။ အဲဒီလို ေဆးရတာက ထမင္းကိုေဆးတဲ့ေရေတြ ၾကည္သြားေအာင္ထိကို ေဆးရတာပါ ။ အဲဒီလို တစ္အုိုးျပီး တစ္အိုးခ်က္ထားတဲ့ ထမင္းအေပ်ာ့ေတြကို ေရနဲ႔အၾကိမ္ၾကိမ္ေဆး ၊ ေနာက္ဆံုး ေရၾကည္သြားတဲ့အခါ ေရထက္၀က္ေရာျပီး ရာ၀င္စဥ့္အိုးၾကီးေတြကို ထည့္ထားလိုက္ပါတယ္ ။ အဲဒါေတြကို ေနာက္ဆံုးအဆင့္အေနနဲ႔ အေမႊးရနံ႔ေလး ေမႊးေနေစဖို႔ ရိုးရာနည္းနဲ႔ ျပဳလုပ္တဲ့ အေမႊးရနံ ႔ေလးတစ္ခုတည့္ရပါေသးတယ္ .။ ထမင္းမွာအေမႊးရနံ ႔ေလးရေနေစဖို႔ ေဒသထြက္သစ္ျမစ္ ( ေဒသအေခၚ ပန္းရိုးျမစ္ ) တစ္မ်ိဳးရယ္ ၊ ပ်ားဖေရာင္းရယ္နဲ႔ ဆန္မုန္႔တို႔ကို ခြက္ေလးတစ္ခြက္ထဲမွာမီးရို ႔ ၊ ေရးဇီမွန္းထည့္ထားတဲ့ ရာ၀င္စဥ့္အိုးထဲကိုထည့္ ၊ ျပီးရင္ အေငြ႕လံုေအာင္ ဖံုးထားရပါတယ္ ။ အဲဒီ ပံုစံမ်ိဳးပဲ ေရးဇီမွန္းထည့္ထားတဲ့ အိုးေတြ ရွိသမွ်အကုန္လံုးထဲကိုလည္း ထည့္ထားရတာပါ ။ ဒါေၾကာင့္ ေရးဇီမွန္းကို စားလိုက္တဲ့ အခါတိုင္း စားခ်င္စိတ္ကို ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ အနံ ႔တစ္မ်ိဳးကိုရေနတာျဖစ္ပါတယ္ ။ တခ်ိဳ ႔ကလည္း ေရးဇီမွန္းထဲမွာ စပါယ္ပန္းကေလးေတြကို ၾကဲထားပါေသးတယ္ ။ ဒီေတာ့ စားလုိက္တဲ့အခါတိုင္း စပါယ္ပန္းရနံ႔ေလးပါ သင္းေနတာေပါ့ ။
ဒါက အဓိကေရးဇီမွန္းတစ္မယ္တည္းကို ဘယ္လု္ိခ်က္ၾကတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ သိေသေလာက္ေလးေရးျပတာပါ ။ ေနာက္ထပ္ ေရးဇီမွန္းနဲ႔ ထြဲဖက္စားသံုးတဲ့ ငါးပုပ္ေျခာက္ ၊ အသီးအရြက္ေပါင္းထုတ္ ၊ မုန္႔ဆီေၾကာ္ ၊ မုန္႔ထိုးခြာ ( အစာသြပ္မုန္႔ဆီေၾကာ္တစ္မ်ိဳး ) ၊ ေကာက္ညွင္းထုပ္ နဲ႔ မုန္႔ေကာ္ထုပ္ေတြ လုပ္ရတာေတြ ရွိပါေသးတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထား၀ယ္ရိုးရာ ဓေလ့ေတြထဲက ေရးဇီမွန္းလုပ္လွဴတဲ့ဓေလ့ေလးကို နွစ္သက္ျပီး စိတ္၀င္စားမိတာမို႔ ကၽြန္ေတာ့္ အဖြားရွိစဥ္အခါတုန္းက အဲဒီဓေလ့နဲ႔ ပက္သက္ျပီး ေမးၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္ ။ အဖြား …. ေရးဇီမွန္းလုပ္ျပီး လွဴတဲ့ဓေလ့ကို ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ကတည္းက စတင္ခဲ့တာလဲ အဖြားသိသေလာက္ေျပာျပပါအံုး…. လို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့….. အဲလိုမ်ိဳးေတာ့ အဖြားလည္း မသိဘူး ငါ့ေျမးရယ္ ….တဲ့ ။ အဲ .... တို႔ငယ္ငယ္ေလးတုန္းကေတာ့ သၾကၤန္က်ရင္ ေရးဇီမွန္းကို ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ျပီး ေကၽြးၾက ၊ ေမြးၾကနဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြကိုပို႔လွဴၾကတာ တကယ့္ကို ေပ်ာ္စရာၾကီးပဲဲ ….. ဆိုျပီး အသက္ 90 ေက်ာ္ေနျပီ ျဖစ္တဲ့ အဖြားက သူငယ္ငယ္တုန္းက ေရးဇီမွန္း ဓေလ့အေၾကာင္းကို လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးၾကီးနဲ႔ကို ျပန္ျပီး ေျပာျပေတာ့တာပါ ။
အဖြားတို႔ အသက္ 19 – 20 အရြယ္ 1935 ခုနွစ္၀န္းက်င္ေလာက္အခ်ိန္က သၾကၤန္က်ရင္ ဟိုရြာ ဒီရြာကူးသန္းျပီး ေရပက္ခံတဲ့ ဓေလ့မရွိေသးဘူးတဲ့ ။ အဲဒီေတာ့ ရြာထဲက အဓိကက်တဲ့ ေနရာေတြမွာပဲ သၾကၤန္ပြဲ ဆင္ႏြဲဖို႔အတြက္ မ႑ပ္ေတြ ခန္းခန္းနားနား ေဆာက္လုပ္ၾကတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီမ႑ပ္ၾကီးက ပေဒသာပင္ၾကီး တစ္ခုလည္းျဖစ္တယ္ ။ အနီးနားရွိ လူပ်ိဳ အပ်ိဳေတြက မ႑ပ္ၾကီးဆီကို လာၾကျပီး ေရလာကစားၾကတဲ့အခါ ပေဒသာပင္မွာခ်ိတ္ဆြဲဖို႔ အတြက္ ဆန္ ၊ ဆီ ၊ ၾကက္သြန္ ၊ ငရုပ္နဲ႔ တျခားအလွဴဖြယ္ ပစၥည္းတြလာျပီး ခ်ိတ္ဆြဲၾကရတယ္ ။ မ႑ပ္အတြင္းနဲ႔ အနီးတ၀ိုက္မွာေတာ့ ျဖတ္သြား ျဖတ္လာသူေတြနဲ႔ လာေရာက္ေရကစားၾကတဲ့ သူေတြေကၽြးေမြးဖို႔ ေရဇီမွန္းခ်က္ၾကတယ္ ။ ေရးဇီမွန္း ခ်က္ရာမွာ တြဲဖက္ျပီး စားသံုးၾကမယ့္ စားစရာ အမယ္ေတြနဲ႔ မုန္႔အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကိုလည္း အပ်ိဳ လူပ်ိဳေတြနဲ႔ တက္ညီ လက္ညီ လုပ္ရတာပါ ။ မ႑ပ္အနီးအနားမွာေတာ့ အိုးစည္၀ိုင္းၾကီးနဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖေနၾကျပီး သံခ်ဳပ္ထိုးသူေတြ ၊ တိုးမွဳၾကသူေတြ ၊ က တဲ့သူေတြနဲ႔ ေရကစားၾကသူေတြ စည္ကားလို႔ေနတယ္ ။ သၾကၤန္အတြင္းသံုးရက္စလံုး ေရးဇီမွန္းနဲ႔ တြဲဖက္စားသံုးမယ့္မုန္႔ေတြ လုပ္ၾကကိုင္ၾကနဲ႔ သူ႔ေခတ္သူ႔အခါကဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပါ ။ ေနာက္ျပီးရင္လည္း အပ်ိဳ လူပ်ိဳတို႔ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး တရား၀င္လက္ပြန္းတတီး ေနခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္ခါသမရေလးျဖစ္တာဆိုေတာ့လည္း အဖြားတို႔အရြယ္ အသက္ပိုင္းျခားေတြ တစ္သက္ မေမ႔နိဳင္တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြ ျဖစ္ေနၾကမွာပါ ။
နွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔က်ေတာ့ မ႑ပ္မွာ ကာလသားသမီးတို႔ လာေရာက္ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ အလွဴဖြယ္ ၀ထၳဳတို႔ကို အကုန္သယ္ျပီး သက္ဆိုင္ရာရြာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဆီကို သြားလွဴရတာပါ ။ အဲခါက်ရင္ အလွဴရွင္ကာလသား ကာလသမီးမ်ားကို ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းၾကီးက တရားေဟာျပီး ေရစက္ခ် အမွ်ေပးေ၀ရပါတယ္ ။ အဓိကအားျဖင့္ ေရးဇီမွန္း စတုဒီသာအလွဴျပဳၾကျပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ျပဳခဲ့သမွ် အလွဴတို႔ကို ဆရာေတာ္ အေရွ ႔ေမွာက္ တရားနာ ေရစက္ခ် အမွ်ေပးေ၀ၾကတာျဖစ္တယ္ ။ အဖြားတို႔ေခတ္က သၾကၤန္မွာ ေရးဇီမွန္းလုပ္လွဴၾကတာက တကယ့္ကို ျပီးျပည့္စံုျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ရိုးရာ ဓေလ့ေလးတစ္ခုပါပဲ ။
အေဖတို႔ အေမတို႔ ေခတ္က်ေတာ့ ေရးဇီမွန္း ဓေလ့က နည္းနည္း ေျပာင္းလဲလာျပီလို႔ ဆိုပါတယ္ ။ သူတို႔ ေခတ္က်ေတာ့ အဖိုးတို႔ အဖြားတို႔ ေခတ္ကလို မ႑ပ္ၾကီးမွာ ေရးစီမွန္း လွဴတဲ့ဓေလ့ေတြ မရွိၾကေတာ့ဘူးတဲ့ ။ အဲဒီခ်ိန္ေတြမွာ ကာလသားေတြက ရြာစဥ္ေလွ်ာက္လည္ျပီး ေရပက္ခံတဲ့ ဓေလ့ေတြရွိေနၾကပါျပီ ။ အတီးအမွဳတ္ဘက္မွာ ၀ါသနာပါျပီး ပါရမီရွိတဲ့ အေဖတို႔က်ေတာ့ ကာလသားေတြစုျပီးသံခ်ပ္ဖြဲ ႔ေထာင္တယ္ ။ တီးမွဳတ္ကိရိယာေတြ အစံုအလင္ပါတဲ့ အေဖတို႔ အဖြဲ ႔ဆိုရင္ ျမင္းလွည္းေလးေတြနဲ႔ ေရပက္ခံထြက္ၾကျပီး ရြာတန္းတစ္ေလွ်ာက္ ေရကစားမ႑ပ္ေတြနဲ႔ ဆုေပးမ႑ပ္ေတြမွာ သံခ်ပ္ထိုးျပိဳင္တာတို႔ သီခ်င္းဆိုျပီဳင္ၾကတာတို႔ကို အျပိဳင္ အဆိုင္ လုပ္လာၾကျပီလို႔ သိရပါတယ္ ။ အဲဒီ အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ရြာကေရကစားမ႑ပ္ေတြမွာ ေရးစီမွန္းစတုဒီသာ ေကၽြးတဲ့အေလ့ထေတြ တျဖည္းျဖည္း ေမွးမွိန္လာၾကပါျပီ ။ ဒါေပမယ့္လည္း ရြာထဲကအိမ္တိုင္းေစ့နီးပါးလိုလိုမွာ ေရးဇီမွန္းလုပ္လွဴတဲ့ ဓေလ့ေတြ ေပၚလာတယ္လို႔ သိရပါတယ္ ။ အဲဒီလို လွဴၾကတာကလည္း သၾကၤန္အၾကိဳရက္ေတြကေန သၾကၤန္အျပီး နွစ္ဆန္းနွစ္ရက္ သံုးရက္ေလာက္ထိေတာင္ လွဴေနၾကတုန္းပါတဲ့ ။ အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထား၀ယ္သူ ထား၀ယ္သားေတြ သၾကၤန္ဆိုရင္ ေရးဇီမွန္းကို မျဖစ္မေနလွဴရမယ္လို႔ စြဲျမဲျပီးခံယူထားပံုရပါတယ္ ။ ရြာေတြမွာဆိုရင္ ကိုယ့္အိမ္အနီးနားပတ္၀န္းက်င္ ခုနွစ္အိမ္ေလာက္အုပ္စု တစ္စုဖြဲၾကျပီး ေရးဇီမွန္း လုပ္လွဴၾကတာပါ ။ ဒီဘက္အုပ္စုကလွဴျပီးရင္ ေနာက္တစ္အုပ္စုလွဴတဲ့ေနရာမွာ ၀ိုင္းကူလုပ္ျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြကိုအရင္ပို႔ ၊ ျပီးရင္အိမ္နီးနားပတ္၀န္းက်င္ေတြကို လွဴၾကတာ ၊ ကၽြးတာမ်ိဳးေတြ လုပ္ၾကပါတယ္ ။ ဒီၾကားထဲမွာ ဘုန္းၾကီးေတြပင့္ ၊ တရားနားျပီး တစ္ရြာလံုးကၽြတ္ဖိတ္ထားတဲ့လူေတြကို ေရးဇီမွန္း ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္လွဴတာမ်ိဳးလည္း ရွိပါေသးတယ္ ။ အေဖတို႔ အေမတို႔ ေခတ္ေရာက္တာ့ သၾကၤန္မွာ ေရးဇီမွန္းေကၽြးတဲ့ ဓေလ့က ပံုစံသာေျပာင္းသြားေပမယ့္လည္း သၾကၤန္နဲ႔ ေရးဇီမွန္း ၊ ေရးဇီမွန္းနဲ႔ သၾကၤန္ ခြဲလို႔မရေအာင္ ဒြန္တဲြေနတုန္း ရွိေသးတယ္လို႔ ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က သၾကၤန္ကာလေတြေရာက္ေတာ့ ရြာထဲမွာ တစ္အိမ္စ နွစ္အိမ္စ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေရးဇီမွန္းလုပ္လွဴတာေတြနဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြမွာ လွဴတာေတြကို ၾကံဳခဲ့ဖူးခဲ့ရေတာ့တာပါ ။ အေဖတို႔ အေမတို႔ ေခတ္ေတြတုန္းကလို ရြာထဲက အိမ္ေတြ အစုဖြဲ႔ျပီး အျပိဳင္ အဆိုင္လုပ္လွဴတာမ်ိဳးေတာ့ မေတြ ႔ရေတာ့ဘူး ။ အခုေနာက္ပိုင္း ထား၀ယ္ေဒသၾကၤန္ကာလမွာ ရိုးရာေရဒဇီမွန္း လုပ္လွဴတဲ့ ဓေလ့က ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရွားေနပါျပီ ။ လွဴျဖစ္ျပန္ရင္လည္း ရိုးရာနည္းကို ေသြဖယ္ျပီးလုပ္လာၾကတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္ ။ ဥပမာ အသီးအရြက္ေပါင္းထုတ္ကို ငွက္ေပ်ာရြက္နဲ႔ ထုပ္ေပါင္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ လင္ဗန္းထဲအကုန္သြန္ထည့္ျပီးေပါင္းတာမ်ိဳးနဲ႔ ဖက္ရြက္နဲ႔ ထုပ္ျပီးေပါင္းရတဲ့ မုန္႔ေကာ္ထုတ္ေတြကို ပလပ္စတင့္အိပ္နဲ႔ ထုပ္ျပီးေပါင္းတာမ်ိဳးေတြပါ ။ ေနာက္ျပီး ေရးဇီမွန္းနဲ႔ တြဲဖက္လွဴေလ့ရွိတဲ့ မုန္႔ေတြထဲက ေကာက္ညွင္းျပန္ေပါင္းတို႔ နဲ႔ မုန္႔ေကာ္ထုတ္တို႔ကို မထည့္ေတာ့ဘဲ အဓီက မုန္႔ျဖစ္တဲ့ မုန္႔ဆီ ၊ မုန္႔ထိုးခြာ ( အစာသြပ္ မုန္႔ဆီေၾကာ္ ) တို႔ကိုသာ လုပ္ၾကေတာ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္ ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ထား၀ယ္ေရးဇီမွန္းရိုးမွန္ရင္ေတာ့ ငါးပုပ္ေျခာက္ဖုတ္နဲ႔ အသီးရြက္ ေပါင္းထုပ္က မပါမျဖစ္ပါရတာပါပဲ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က သၾကၤန္က်ျပီဆိုရင္ ေရးဇီမွန္း စားရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ၾကိဳျပီး ေပ်ာ္ေနတတ္ၾကပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းကေတာ့ ရြာထဲမွာ အနည္းဆံုး သံုးေလးငါးအိမ္ေလာက္က ေရဇီမွန္း လုပ္လွဴတတ္ၾကတာမို႔ပါ ။ အခုေတာ့ အဲဒီလိုသိပ္ျပီး ေမ်ာ္လင့္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး ။ ကံေကာင္းရင္ေတာ့ သၾကၤန္အခ်ိန္ေတြမွာ စားခြင့္ၾကံဳတတ္ပါတယ္ ။ ဒါေတာင္မွ အမယ္စံုတဲ့ ထား၀ယ္ေရးဇီမွန္း မ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါေလးကိုစားရရင္ပဲ အလွဴရွင္ကို ေက်းဇူးတင္ရအံုးမွာပါ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထား၀ယ္ အေခၚ ေရးဇီမွန္း သို႔မဟုတ္ သၾကၤန္ထမင္းဆိုတာကို ေမာ္လွျမိဳင္နဲ႔ ရခိုင္ေဒသတို႔မွာလည္း လုပ္ေလ့ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္လည္း ထြဲဖက္စားသံုးရတဲ့ အစားအစာေတြက မတူၾကပါဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘက္မွာ ငါးပုတ္ေျခက္မီးကင္ နဲ႔ အသီးအရြက္ေပါင္းထုတ္ေတြ မပါမျဖစ္ ထည့္သြင္းျပီး စားသံုးၾကေပမယ့္ သူတို႔ ဆီမွာေတာ့ ငါပိေၾကာ္လိုမ်ိဳးနဲ႔ တြဲဖက္စားသံုးၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္ ။
အခု ကၽြန္ေတာ္ေရးျပတဲ့ ထား၀ယ္ေဒသ ရိုးရာေရးဇီမွန္း သို႔မဟုတ္ သၾကၤန္ထမင္းဓေလ့အေၾကာင္းဟာ ထား၀ယ္ခရိုင္ ေလာင္းလံုးျမိဳ ႔နယ္ထဲက မင္းရပ္ရြာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဘုိုးအဖြား အစဥ္ဆက္ျပဳလုပ္ခဲ့တာကို အေျခခံျပီး ေဖာ္ျပထားတာျဖစ္ပါတယ္ ။ ထား၀ယ္ေဒသထဲက နယ္တစ္နယ္ရဲ ႔အေလ့အထကို အေျခခံျပီး ေရးျပထားတာဆိုေတာ့ သၾကၤန္အခ်ိန္အတြင္း ျပဳလုပ္ေလ့ရွိတဲ့ ေရးဇီမွန္းဓေလ့ဟာ တျခားေနရာေတြက လုပ္ပံုလံုးနည္းနဲ႔ ပံုစံအားျဖစ္ နည္းနည္းပါးပါးကြဲလြဲတာေတြ ရွိနိဳင္ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္လည္း ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ကြဲလြဲတာမ်ိဳး မရွိေလာက္ပါဘူး ။
အခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထား၀ယ္ေဒသကလူငယ္ေလးေတြ ကိုယ့္ရိုးရာဓေလ့ေတြကို အေလးထားရေကာင္းမွန္း ၊ ထိန္းသိမ္းရေကာင္းမွန္း အေတာ္ေလးသိေနၾကျပီလို႔ ထင္ပါတယ္ ။ အခုလို ေျပာရတာကလည္း အြန္လိုင္း မီဒီယာေတြမွာ ဖြင့္ဟထုတ္ေဖၚထားၾကတဲ့ သူတို႔ သေဘာထားေလးေတြကို ေတြ ႔ေနရတာမို႔ပါ ။ ဒါဆိုရင္ ေဒသခံမ်ားအေနနဲ႔ ကိုယ့္ေဒသက တိမ္ျမဳတ္ေပ်ာက္ကြယ္လု ျဖစ္ေနတဲ့ ရိုးရာဓေလ့ေလးေတြကို အစေဖာ္ထုတ္ျပီး ထိန္းသိမ္းၾကဖို႔ ဆႏၵရွိၾကမွာ မလြဲပါဘူး ။ ဒီေတာ့ အေရွ ႔မွီေနာက္မွီလူၾကီးမ်ားနဲ႔ လူငယ္မ်ားကလည္း ကိုယ့္ထား၀ယ္ေဒသက ရိုးရာ ေရးဇီမွန္းဓေလ့ေလး ဆက္လက္ရွင္သန္ထြန္းကားေနေအာင္ အေလးထားေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ျပီလို႔ ထင္မိပါတယ္ ။
( ရန္ေနာင္စိုး )
Post a Comment